Jólakveðja

Heimssýn óskar landsmönnum öllum, til sjávar og sveita, gleðilegra jóla

Evrópumenn brýna kutana

Fréttir berast nú úr fleiri en einum stað í Evrópu að í undirbúningi sé að leiðrétta landamæri.  Það væri uppgerð að láta slíkt koma sér á óvart, því við þetta hafa Evrópumenn fengist, lengur en þeir hafa kunnað að lesa og skrifa.  Íslendingar hafa verið blessunarlega lausir við leiki af þessu tagi, þótt ýmsir einstaklingar hér á landi hafi í gegnum tíðina viljað hvetja áfram það ríki, sem í illverkum sínum hafði skárri málstað, en andstæðingurinn í sínum illverkum.

Best er að Íslendingar komi þarna sem minnst nálægt, en reyni að róa menn, gefist færi til þess.  Umfram allt ber svo að gæta þess að þetta óróafólk fái engin völd á Íslandi, hvort sem er undir yfirskini réttlætis, velsældar, friðar eða einhvers annars sem vel kann að hljóma hverju sinni.

103 ára

Sambandslagasamningur Íslendinga og Dana á afmæli í dag.  Þótt samningurinn hafi tekið gildi í skugga pestar og vetrarmyrkurs er óhætt að segja að 1. desember 1918 hafi verið einn af bjartari dögum í sögu Íslendinga.  Með samningnum öðluðust Íslendingar að heita má fullt vald í öllum helstu málum sem vörðuðu stjórn landsins og hann var tvímælalaust stærsta skrefið í aldarlangri sjálfstæðisbaráttu sem hefð er að telja að hafi lokið með stofnun lýðveldis á Þingvöllum 17. júní 1944.

En það er því miður ekki svo að sjálfstæðisbaráttunni hafi lokið í rigningunni á Þingvöllum sumarið 1944.  Stjórnmálaþróun síðustu ára og áratuga segir okkur það helst að sjálfstæðisbaráttan er sífelluverkefni.  Sífellt er sótt að fullveldi þjóðarinnar.  Það gerist ekki í einum stórum áfanga, heldur er nagað í einn málaflokk í einu uns allt er upp étið.  Þess er skemmst að minnast að Alþingi framseldi nýverið vald í orkumálum til erlends ríkjasambands, án þess að nokkur gæti svarað því hvers vegna það væri gert.  Í undirbúningi er sérstakur skattur á ferðamenn sem koma til Schengensvæðisins og mun sá skattur leggjast mun þyngra á íslenskt atvinnulíf en aðra sem aðila eiga að því samstarfi.  Þá má minnast á dóm sem bannar íslenskum stjórnvöldum að takmarka innflutning á hráu, ófrosnu kjöti, jafnvel þótt óumdeilt sé að þar sé mál sem snúist fyrst og fremst um heilbrigði þeirra sem landið byggja.  Svona mætti lengi telja. 

Það er full ástæða til að gleðjast yfir gömlum sigrum á 103 ára afmælinu, en mikilvægast er þó að horfast í augu við að baráttan fyrir fullveldi Íslands stendur enn.

  

 

 

Þótt náttúran sé lamin með lurk

Árátta Breta og þeirra ríkja sem nú stjórna Evrópusambandinu hefur öldum saman verið að eiga í striði.  Þar hafa menn lítið dregið af sér, sprengt svo mikið og drepið svo marga að ekki verður tölu á komið.   Á Íslandi hafa menn fengist við aðra iðju undanfarnar 7-8 aldir og að mestu leyti hefur hermennska ekki verið stunduð á Íslandi frá upphafi vega, ef frá er talin tímabundin óöld fyrir um 800 árum.   Líklega bera Íslendingar í sér hjarðónæmi gegn hernaði og styrjöldum. Það yrði a.m.k. hlegið að þeim sem gæfu sig fram í herför gegn meintum óvinum ríkisins.  Í mörgum löndum Evrópu er ekki hlegið að svoleiðis fólki.  Það fær orður og yfir sig bautasteina. 

Stundum hafa verið löng friðartímabil í Evrópu, en þótt náttúran sé lamin með lurk, þá leitar hún út um síðir.  Gott er að hafa það í huga áður en erlendum ríkjum eru fengin meiri völd en þau nú þegar hafa á Íslandi.

 

https://www.theguardian.com/uk-news/2021/nov/14/uk-must-be-ready-for-war-with-russia-says-armed-forces-chief

Það er bannað að ganga út

 

Viðbrögð valdamanna í Evrópusambandinu við atkvæðagreiðslunni um útgöngu Breta voru öll á einn veg:  Það er ekki ætlast til þess að ríki gangi út.  

Nú liggur mest við að sýna öðrum að þeir muni fá það óþvegið ef þeir reyna að sleppa eins og Bretar gerðu, eða eru að reyna að gera.  Að þessu leyti minnir Evrópusambandið helst á nauðungarhjónaband. 

 

https://www.ruv.is/frett/2021/10/28/frakkar-boda-londunarbann-a-breska-fiskibata 

Er ekki bara best að kjósa snúrubandalagið - og svo aldrei neitt framar?

Á 19. öld komust menn að því að best væri að allir notuðu sömu mælieiningar fyrir massa og lengd.  Svo hét að menn frá ýmsum löndum ættu þar hlut að máli, en ljóst er að Frakkar vógu þungt á Parísarráðstefnunni 1875 þar sem þetta var ákveðið.   Allir Íslendingar mæla kílógrömm og metra daglega, en engum sögum fer þó af neinum sem hefur talið það ástæðu til að Ísland yrði hjálenda Frakklands.   

Allnokkru síðar varð 230V spenna að því sem kalla mætti staðalspennu í flestum rafkerfum í Evrópu. Að engum ólöstuðum áttu Þjóðverjar þar stærstan hlut að máli.  Öll notum við rafmagn frá morgni til kvölds, en engum kom þó í hug að í því fælust rök fyrir því að Íslendingar ættu að verða þegnar Þýskalandskeisara, eða þeirra sem þar réðu þegar hann fór frá.

Fréttir hafa borist af því að tegundum símasnúra fari fækkandi og að þar eigi Evrópusambandið hlut að máli.  Á Íslandi er lítill en hávær söfnuður fólks sem vill færa ríkisvaldið á Íslandi til Evrópusambandsins.  Fátt hefur verið um rök í því máli, fyrr en nú.  Er ekki augljóst að best sé að Íslendingar verði þegnar í ríki sem greiðir úr símasnúruflækjum?

 

https://www.frettabladid.is/skodun/ad-kraftelska-stadla-og-esb/

Styðjum vörslumenn fullveldis

Tvær ástæður eru fyrir því að láta afstöðu til fullveldis Íslands vega þungt þegar komið er að kjörborði.  Í fyrsta lagi er farsælast að sérhver þjóð ráði málum sínum sjálf, sé þess nokkur kostur.  Í öðru lagi er tap fullveldis varanleg ráðstöfun.  Sagan sýnir að það getur tekið margar aldir að endurheimta glatað fullveldi.  Flestar ákvarðanir Alþingis getur Alþingi sjálft endurskoðað, t.d. að afloknum kosningum.  Stórveldi og ríkjasambönd reyna hins vegar að leggja steina í götu þeirra sem vilja yfirgefa sambandið.  Það kom í ljós þegar Bretar ákváðu að fara.  Þeir gátu rutt burt stórgrýtinu sem fyrir þeim varð á þeirri leið, en það yrði ógjörningur fyrir smáþjóð.

Kjósendur ættu að íhuga að láta afstöðu sína til fullveldis Íslands ráða atkvæði sínu.  Glatað fullveldi verður ekki auðveldlega endurheimt.

Eftirfarandi afstöðu til spurningarinnar um aðild Íslands að Evrópusambandinu má lesa úr svörum framboðanna sem birt voru á https://heimssyn.blog.is/blog/heimssyn/entry/2269594/

 

JÁ: Viðreisn og Samfylking

 

NEI: Sjálfstæðisflokkur, Framsókn, Vinstri grænir, Miðflokkur, Frjálslyndi lýðræðisflokkurinn og Flokkur fólksins

 

KANNSKI/VEIT EKKI: Píratar og Sósíalistar

Undraveröld Fréttablaðsins

Í leiðara Fréttablaðsins 17. september er fjallað um meinta kosti þess að innlima Íslands í Evrópusambandið og þar segir m.a.:

Við Íslendingar tökum okkur sjálf svo oft út fyrir sviga þegar við skoðum heiminn. Á ferðum okkar til útlanda njótum við þess hve allt er ódýrt og hvað maturinn er miklu betri í sumarlandinu en heima á Íslandi. Einhvern veginn hvarflar samt ekki að okkur að við gætum mögulega átt þess kost að njóta slíkra gæða heima hjá okkur. Við kaupum kirsuberjabox á 100 kall á meginlandi Evrópu en á 1.000 kall hér heima og spyrjum engra spurninga.

Það er illa komið fyrir ritstjóranum að hafa lent í því að búa í einu íslensku sveitinni þar sem jarðeplin eru ennþá finnsk og annað er á okurverði.  En hvernig sér ritstjórinn fyrir sér að blessað Evrópusambandið komi sér til bjargar?  Tollur á kirsuber er 0%, svo þar er lítið svigrúm til lækkunar, nema auðvitað ef sambandið vill kaupa ber handa Íslendingum.  Stendur það til, eða er kannski kirsuberjaráðuneyti í Evrópusambandinu sem tuktar kirsuberjakaupmenn til ef þeir verða of gráðugir?   Eru líka menn í því ráðuneyti sem taka í taumana ef kaupmenn og veitingamenn á Íslandi bjóða upp á vondan mat?  Væri ekki ráð að fá þá menn í að bæta veðrið á Íslandi í leiðinni?        

Getur verið að ritstjóri Fréttablaðsins rugli saman raunveruleikanum og þjóðsögum Jóns Árnasonar?