Nuuk, Þórshöfn og Osló á undan Brussel

Þjóðin er með stjórnarráð á framfæri sínu til að efla sameiginlega hagsmuni þjóðríkisins. Þótt margvíslegar skilgreiningar séu á þjóðarhagsmunum er ein almennt viðurkennd og það er að nærumhverfi þjóðríkja er hluti af hagsmunum þeirra. Á þessum grundvelli var landhelgisbaráttan háð á sínum tíma.

Rétt utan landhelgi Íslands eru tvö grannríki sem eiga margvíslegra hagsmuna að gæta og Íslendingar. Grænlendingar og Færeyingar eru líkt og við fiskveiðiþjóðir og náttúruauðlindir á Norður-Atlantshafi, aðgengi að þeim og nýting, er brýnt hagsmunamál. Lengra í vestri er önnur þjóð með sambærilega hagsmuni, Norðmenn.´

Norðurslóðir eru að breytast vegna hnattrænnar hlýnunar. Breytingarnar eru þegar hafnar, samanber að fiskitegund eins og makríll gengur í íslenska lögsögu í meira mæli en áður og skapar verðmæti en jafnframt milliríkjadeilur. Stjórnvöld eru aftur á móti upptekin við annað en að gæta brýnna þjóðarhagsmuna. Milljörðum ofan á milljarða króna og tugum mannára í stjórnsýslunni er eytt í tilgangslausa slæpingjaferð til Brussel.

Nuuk, Þórhöfn og Osló eiga að vera þungamiðjan í íslenskri utanríkispólitík. Þar á eftir Washington, Moskva, London, Ottawa, Stokkhólmur og Kaupmannahöfn. Á eftir Berlín og París kæmi Brussel.

(Tekið héðan.)