Ómar, Stefán og Egill vilja ESB-málin á ís

Ómar Ragnarsson vill setja ESB-málin á ís. Ómar segir: 

Það er óvissa ríkjandi í málefnum ESB og almennt á Vesturlöndum, sem veldur því, að kannski verður það útgönguleið til að mynda ríkisstjórn að fresta málinu um sinn, annað hvort í einhvern tiltekinn tíma eða í ótiltekinn tíma, og sjá hvað setur. 

Undirskriftasöfnunin "Varið land" 1974 varð til þess að þegar vinstri stjórnir eftir það voru myndaðar, var hermálinu ýtt á undan sér. 

Ef andstaðan við inngöngu fer áfram vaxandi og þeim, sem vilja ganga í ESB, fer fækkandi, er kannski best að staldra við og fresta málinu um sinn. 

Stefán Ólafsson prófessor í félagsfræði segir það tímasóun fyrir næstu ríkisstjórn að halda áfram með ESB-umræðuna. Stefán segir:

Þjóðaratkvæði um endurupptöku aðildarviðræðna við ESB er hins vegar ekki brýnt mál. ESB hefur ákveðið að taka ekki fleiri aðildarríki inn á næstu 4-5 árum. Munið það!

ESB-aðildarviðræðurnar ættu því klárlega að vera áfram á ís. Annað er bara tímasóun og fóður fyrir sundrungu. Þetta mál skemmdi mikið fyrir vinstri stjórn Jóhönnu og Steingríms og engin ástæða er til að endurtaka þann leik nú.

Egill Helgason varar við því að gera atkvæðagreiðslu um áframhald viðræðna við Evrópusambandið að frágangsatriði í stjórnarmyndun. Egill segir:

Enn ríkir stöðnun í efnahagskerfi Evrópu og vandamál Grikklands eru óleyst. Þar hefur Evrópusambandið reynst úrræðalaust – einn vandinn er sá að hagsmunir efnahagsveldisins Þýskalands fara illa saman við hagsmuni ríkjanna við Miðjarðarhaf. Í þessu efni hefur evran reynst vera dragbítur.

...

Það gæti vel farið svo að Evrópusambandið verði álitlegri kostur eftir nokkur ár – en svo getur það líka gerst að Íslendingar verði enn meira afhuga aðild. Það veltur bæði á þróun heimsmála og því hvernig Evrópusambandinu tekst að leysa vandamál sín. Næstu misseri eru varla tíminn til að deila um það eða greiða atkvæði – óvissan er einfaldlega of mikil.

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 17.11.2016 kl. 17:22]

Allir þessir herramenn vita sem er að umsóknin verður ekki endurvakin fyrr en búið er að gera gagngerar breytingar á stjórnarskrá, þ.á.m. að leyfa framsal ríksisvalds.

Áherslan verður því á stjórnarskrárbreytingar fyrst um sinn. Ef menn ætla að endurvekja umsóknina strax, þá munu koma í ljós órjúfanleg tengsl þessara tveggja mála og það má almenningur ekki sjá.

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 17.11.2016 kl. 19:19]

Breitingar á stjórnarskrá eru landráð.  Slíkar breitingar, verða aldrei gerðar á "réttmætan" hátt. Þannig að lögin verða "túlkuð" eftir þótta, til að fá þessu framgengt ...

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 17.11.2016 kl. 19:35]

 Þér finnst sjálfsagt ég taka hárt á árinni, með að segja landráð.  En við þekkjum sögu landsins.  Að hagsmunahópar landsins, skuli "leyft" að sniðganga lögin, breyta stjórnarskránni ... á kostnað komandi kynslóða.  Eru ekkert annað, en hrein landráð.  Landráð, sem börn og barnabörn núverandi manna verða að súta fyrir.

[Elle_, 17.11.2016 kl. 20:41]

En af hverju eru menn einu sinni að ræða þetta mál?  Hví ætti okkur ekki að vera sama hvað þeim finnst um að setja málið á ís, kannski best að fresta og staldra við um sinn, og loks vegna þess að ESB er ekki að fara að taka ríki inn?

[Elle_, 17.11.2016 kl. 21:02]

Frekar áberandi hvað orðalagið kannski og fresta og staldra við og um sinn var veiklulegt.

[Ómar Ragnarsson, 17.11.2016 kl. 22:51]

Í núverandi stjórnarskrá er ekki hindrun á inngöngu, enda gengum við ljúflega inn í EES á sínum tíma. 

Það hefði ekki getað gerst ef nýja stjórnarskráin hefði gilt. 

Á tíma núverandi stjórnarskrár höfum við afsalað hluta ríkisvalds oftar en tölu verður komið á. Núna á laugardaginn verða rétt 70 ár síðan við gengum í Sameinuðu þjóðirnar. 

Þar áður höfðum við gerst aðilar að Alþjóða flugmálastofnuninni og eftir 1946 komu NATO 1949, Varnarsamningurinn við Bandaríkin 1951, EFTA 1970, aðild að Hafréttarsáttmála Sþ, Mannréttindasáttmála Sþ, Mannréttindadómstólnum í Strasborg, barnasáttmála SÞ, RÍÓ sáttmálnum 1992, Kyoto samkomulaginu 1999, Árósasamningum 2013 o.s.frv.   

[Elle_, 18.11.2016 kl. 10:57]

Ómar, það er ekki það sama að gerast aðili að bandalagi með sáttmálum eða vera undir stjórn bákns sem setur ríki okkar lög.  Skil ekki af hverju hugsandi menn halda þessu enn fram.