Hvers vegna vilja þeir að erlend ríki stjórni orkumálum á Íslandi?

Haraldur Ólafsson, formaður Heimssýnar, ritaði grein með þessu heiti sem Morgunblaðið birti síðastliðinn föstudag. Greinin er svohljóðandi:

 

Skúli Jóhannsson ritar í Morgunblaðið 23. júní sl. að Íslendingar eigi að setja Evrópusambandslög um orkumál. Sendiherra Evrópusambandsins sargaði á svipaðan streng í Fréttablaðinu 7. júní sl. en hann telur farsælast fyrir Íslendinga að afhenda ríkjasambandi því, sem hann sjálfur vinnur fyrir, meiri völd í orkumálum. Rök þessara tveggja heiðursmanna eru að nokkru ólík, en lík að því leyti að þau eru mjög sérkennileg. Sendiherrann telur að Íslendingum sé óhætt að framselja valdið til útlanda vegna þess að staðan í Bretlandi sé um þessar mundir með þeim hætti að ekki sé alveg víst að framsalið gangi eftir. Skúli fer á hinn bóginn ótalmörgum orðum um ágæti markaðsbúskapar í orkumálum og þess vegna sé best að setja lög sem hjálpi þess háttar búskap. Engin orð hefur hann um valdaframsal í orkumálum til útlanda sem hann þó mælir með í leiðinni. Kannski finnst honum það ekki skipta máli. Kannski telur hann að menn sem vinna fyrir erlend ríki séu betur til þess fallnir að stjórna á Íslandi, en íslenskir ráðamenn, því útlendingunum þyki svo vænt um Íslendinga eða hugsi svo skýrt.

 

Ekki verður fullyrt hér að loku sé fyrir það skotið að Íslendingar geti grætt á að viðhafa markaðsbúskap í orkumálum, en ekki er heldur erfitt að skilja sjónarmið þeirra sem fullyrða að það kosti bara meiri umsýslu og vesen. Fáir hafa að minnsta kosti enn sem komið er misst nætursvefn vegna sverðaglamurs í orkusölusamkeppni. Óháð öllum slíkum vangaveltum er Íslendingum vitaskuld í lófa lagið að stunda hverjar þær markaðsæfingar sem þeim sýnist í orkumálum án þess að afhenda nein völd til erlendra aðila. Það er deginum ljósara og þess vegna fráleitt að halda áfram undirbúningi fyrir framsal valds í orkumálum í óþökk yfirgnæfandi meirihluta þjóðarinnar.

Höfundur er formaður Heimssýnar [e-mail]

Athugasemdir

[Örn Einar Hansen, 9.7.2018 kl. 20:28]

Ísland hefur ekki farið vel að í orkumálum sínum, en ESB hefur farið enn verr í sambandi við samstarf ríkjanna.  Svo ekki sé talað um "innflytjendamál" sambandsins.

Því miður er það svo, að allir pólitíkusar í Evrópu ... eru aumyngjar.  Líka á Íslandi ... Angela Merkel, er að setja alla Evrópu á hausinn.

Fyrir um tíu árum síðan, hefði ég sagt "gott mál". En eins og dæmið lítur út í dag, er Íslandi best að segja sig úr öllum samböndum og vinna að hlutleysi.

[Bjarni Jónsson, 10.7.2018 kl. 10:29]

Það hefur verið sýnt fram á, að vegna sérstöðu íslenzka raforkukerfisins (70 % fallvatnsorka, 30 % jarðgufa) hentar stjórnkerfi Orkusambands ESB engan veginn hér.  Þetta þýðir, að samþykkt Alþingis á Þriðja orkumarkaðslagabálki ESB, mundi leiða til ófara, þ.e. vatnsbúskapurinn gæti farið úr böndunum með of hraðri lækkun á vatnsstöðu miðlunarlóna, af því að jarðgufuvirkjanir verða tímabundið undir í frjálsri samkeppni á markaðinum.  

Það hefur líka verið sýnt fram á, að við inngöngu Íslands í Orkusambandið færist ákvörðunarvald um aflsæstreng til útlanda í raun og veru til stofnana ESB, þótt leyfisveitingavaldið verði formlega í höndum íslenzkra stjórnvalda.

Allt mun þetta leiða til mikilla verðhækkana á raforku til almennings á Íslandi.  Hvar skyldu mörkin liggja um það, hversu miklu fullveldi má fórna á Íslandi til Evrópusambandsins.  Alþingi mun væntanlega svara því í haust.  Ef Alþingi samþykkir orkubálk ESB inn í íslenzka löggjöf, eru engin takmörk á vilja Alþingis til að fela stofnunum ESB meðferð íslenzkra málefna.  Næsta rökrétta skref er þá einfaldlega að endurvekja umsóknina um aðild að ESB til lífsins.  Í millitíðinni verður hins vegar allt upp í loft í pólitíkinni. 

Skyldi ríkisstjórnina gruna, hvílíkan óvinafagnað hún gerir með því að beita sér fyrir innleiðingu orkubálksins.  Ef ekki, er hún hvort eð er ekki á vetur setjandi.