Upptaka erlends gjaldmiðils á Íslandi er óráð

Erlendur Magnússon skrifar athyglisverða og aðgengilega grein um upptöku erlends gjaldmiðils á Íslandi í Þjóðmál, tímarit um stjórnmál og menningu, síðastliðið sumar.

Þar kemur meðal annars fram að ástæður sveiflna í gengi krónunnar séu í fyrsta lagi agaleysi Íslendinga í efnahagsmálum, svo sem ör útgjaldaaukning hins opinbera, ör útlánavöxtur banka og óábyrgir kjarasamningar, og í öðru lagi ytri áföll þjóðarbúsins sem raska viðskiptakjörum, en þar er átt við breytingar á náttúrunni, breytt verð á heimsmörkuðum, auk einsaka náttúruhamfara og alþjóðadeilna.

Ljóst er að Íslendingar eiga að geta tamið sér agaðri vinnubrögð hvort sem þeir eru með eigin gjaldmiðil eða annan, en erfitt verður að eiga við ytri áföllin - og öllu erfiðara ef við tækjum t.d. upp evru. Þá yrðum við að búa við það sem kallað er innri gengisfelling í stað þeirrar venjulegu gengisaðlögunar sem við búum við núna. Greinarhöfundur telur að upplýsa þurfi betur um muninn á venjulegri gengisaðlögun og innri gengisfellingu, sem evruþjóðirnar búi við, og geti verið mun harkalegri og erfiaðri við að eiga. Hann segir:  

Við getum horft til evrulandanna til þess að sjá dæmi um hvernig innri gengisfelling er framkvæmd og hver áhrifin geta orðið: Laun lækka, lífeyrisgreiðslur lækka, bætur lækka, atvinnuleysi eykst, fasteignaverð lækkar. Í sjálfu sér er þetta hiða sama og Íslendingar hafa fengið að reyna síðustu fjögur árin, ef forskeytinu "raun" er bætt framan við flest orðin (þ.e. raunlaun lækka, o.s.frv.). Munurinn er hins vegar sá, í samanburði við gengisfellingu þjóðargjaldmiðils, að mun meiri raunlækkun lífskjara með innri gengisfellingu þarf til þess að leiðrétta viðskiptajöfnuðinn, dreifingin er ekki eins jöfn yfir samfélagið og það er mun líklegra að vítahringur samdráttar fari af sað, sem standi í vegi fyrir hagvexti.

Svo segir höfundur að verst af öllu sé atvinnuleysið. Svo sem kunnugt er af nýlegum fréttum eru um 60% ungs fólks á Spáni nú án atvinnu.

Það er ástæða til að hvetja fólk til þess að lesa þessa stuttu og aðgengilegu grein Erlends.

Brussel stýrir þá fiskveiðiauðlind Íslendinga

Þá höfum við það alveg kristaltært. Fiskveiðimál Íslendinga myndu færast undir hina sameiginlegu sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins og formlegt vald yfir auðlindinni, yfir undirstöðum á afkomu íslensku þjóðarinnar, myndi færast til Brussel, gerðust Íslendingar aðilar að ESB.

Þetta er haft eftir Lucindu Creighton, Evrópuráðherra Írlands, sem nú er stödd hér á landi í boði Össurar Skarphéðinssonar, utanríkisráðherra Íslands.

Á þessari mynd handsala þau þennan skilning sinn á málinu.

Formleg yfirráð yfir fiskimiðunum myndu færast til Brussel. Hið endanlega vald væri þar, þótt býrókratarnir í Brussel myndu hafa einhverja handlangara hér á landi til að framkvæma stefnuna.

Þar höfum við það. Þetta er alveg skýrt, reyndar eins og Damanaki og félagar hafa áður sagt.

Þá þarf víst ekki að ræða það meira.

Ægir Óskar Hallgrímsson bloggari telur þetta líka alveg kristaltært.

Verði undir sameiginlegu stefnunni

Ósvífin hótun ESB í garð Íslendinga

„Þið skuluð bara hafa það verra af, ef þið gerið ekki eins og við segjum ykkur!“

Svona hljóða viðbrögð forkólfa ESB ef ríki hegða sér ekki eins og ESB vill. Þannig sendu þau Cameron tóninn um daginn.

 Nú er það Evrópumálaráðherra Írlands sem í boði Össurar Skarphéðinssonar sendir Íslendingum þau skilaboð að ef við klárum ekki aðildarviðræðurnar og göngum frá samningi þá skulum við hafa verra af.

 Þetta kemur fram á vb.is rétt í þessu:

Íslendingar verða að taka ákvörðun um aðild að Evrópusambandinu þegar samningar liggja fyrir, að sögn Lucindu Creighton, Evrópumálaráðherra Írlands. Hún segir það geta skaðað samband Íslands og Evrópusambandsins ákveði íslensk stjórnvöld að draga umsókn sína um aðild til baka. Hún gerir ráð fyrir því að aðildarviðræðurnar haldi áfram eftir þingkosningar í apríl þrátt fyrir að hægt hafi á aðildarferlinu.

 

Steingrímur stendur í lappirnar í makrílmálinu

Það er gott hjá Steingrími að standa fast í lappirnar í markílmálinu. Það er líka athyglisvert hversu málflutningur hans er málefnalegri en utanríkisráðherra sem kennir Norðmönnum bara um yfirganginn. Þetta eru líka ágætisrök hjá Steingrími, eins og mbl.is lýsir þeim:

Aðalatriðið sé, að á undanförnum árum hafi orðið meiriháttar breytingar á göngu makríls sem hafi í fært sig inn í íslenska fiskveiðilögsögu. Um gríðarlegt magn sé að ræða. Menn telji að um 1,5 milljónir tonna af makríl hafi verið í íslenskri lögsögu á síðasta ári. Um 30% af öllum makrílstofninum hafi verið við Ísland í leit að fæðu og það hafi mikil áhrif á lífríkið.

Ráðherrann bendir að á að við þessar aðstæður fái Ísland stöðu strandríkis samkvæmt alþjóðalögum og eigi rétt á því að fá sanngjarnan hluta af kvótanum.

„Því miður, þá getum við ekki haft makrílinn hér í svona miklum mæli; að hann fái hér frítt fæði og húsnæði,“ sagði Steingrímur.

„Makríllinn fær ekki ókeypis hádegisverð“

Össur Skarphéðinsson er skíthræddur

Það er athyglisverð ábending hjá Evrópuvaktinni að Össur Skarphéðinsson þori ekki að skamma ESB vegna ákvörðunar um sameiginlegan makrílkvóta ESB og Norðmanna.

Evrópuvaktin segir:

Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra fríar Mariu Damanaki sjávarútvegsstjóra og Evrópusambandið af allri ábyrgð á sameiginlegri ákvörðun Norðmanna og ESB um að taka 90% af því sem talinn er leyfilegur heildarafli makríls á Norðaustur-Atlantshafi á árinu 2013. Utanríkisráðherra segir Norðmenn hafa krafist þessarar niðurstöðu enda séu þeir „lamaðir af ótta“ vegna þingkosninga í Noregi í september 2013. Hann varar þó ESB við að „leika sér að eldi“ gagnvart aðildarumsókn Íslands í makríldeilunni.

Svíar vilja semja við ESB upp á nýtt eins og Bretar

Umræða er nú hafin í Svíþjóð um það hvort Svíar eigi að reyna að semja upp á nýtt við ESB líkt og forystumenn íhaldsmanna í Bretlandi hafa boðað. Upplýsingavefur Svía um ESB greinir frá þessu.

Það er Jonas Sjöstedt leiðtogi sænska Vinstriflokksins sem hefur þessa umræðu.

Meðal þess sem Jonas vill semja við ESB upp á nýtt er að fá bindandi ákvörðun um að Svíar þurfi ekki að taka upp evru, reglur sem meini óeðlileg undirboð á vinnumarkaði, semja þurfi um betri umhverfismarkmið og að Svíar losni við landbúnarðarstefnu ESB.

 

 

Sextíu prósenta atvinnuleysi á Spáni meðal ungs fólks!

Fjölmiðlar greina frá því í morgun að atvinnuleysi haldi áfram að aukast á Spáni um leið og framleiðsla dregst enn saman, þrátt fyrir vonir og væntingar um annað.

Visir.is segir svo frá í dag:

 Atvinnuleysi á Spáni hefur náð nýjum hæðum. Sextíu prósent atvinnubærra Spánverja undir tuttugu og fimm ára aldri er nú án atvinnu. Þetta kemur fram í nýjum tölum sem yfirvöld á Spáni birtu í dag.

Þar kemur fram að fjórðungur atvinnubærra manna sé nú á atvinnuleysisskrá í þessu fjórða stærsta hagkerfi Evrópu. Atvinnulausum fjölgaði um tæp tíu prósent á síðasta ári. Síðustu mánuði hefur efnahagslífið á Spáni dregist saman en líklegt er að efnahagslægðin ríki fram á næsta ár.

Forystumönnum í ESB er bannað að segja satt

Forystumenn í ESB mega ekki segja sannleikann. Þeir mega undir engum kringumstæðum segja að nokkuð sem aflaga hefur farið sé evrunni eða myntsamstarfinu að kenna. Stjórnkerfi evrulandanna og ESB-landanna endurómar þessa lygi - og jafnvel hluti stjórnkerfa fleiri landa.

Mario Monti forsætisráðherra Ítalíu fer að hluta til með fleipur í því sem haft er eftir honum í meðfylgjandi frétt.

Fjölmargir hagfræðingar - og þarf nú ekki neinn hagfræðing til - hafa bent á að einn helst vandi sem Ítalía hefur búið við undanfarið er skert samkeppnisstaða vegna þess að Ítalir eru læstir inni í gengissamstarfi á meðan verðlagsþróun er allt öðruvísi á Ítalíu en í samkeppnislandinu Þýskalandi. Þjóðverjar hafa getað haldið launum og verði niðri, vörur þeirra hafa verið ódýrari en Ítala, þær selst betur, viðskiptaafgangur verið hjá Þjóðverjum á meðan viðskiptahalli hefur verið hjá Ítölum - sem hafa fyrir vikið safnað skuldum sem þjóð.  Þetta mega forystumenn ESB og ESB-sinnar aldrei viðurkenna.

Nóbelsverðlaunahafinn Krugman sagði í bók sem kom út á síðasta ári (End this depression now) að opinberar skuldir Ítala hefðu að mestu leyti verið tilkomnar fyrir nokkrum áratugum og að þeir hefðu verið á góðri leið með að lækka þær áður en evran var tekin upp. Þá syrti aftur í álinn.

En forystumenn í ESB mega ekki segja sannleikann um sumt. Þá eru þeir teknir á teppið. Dæmi um slíkt eru vel þekkt.

Engar óviljugar þjóðir í ESB

Bágstödd börn og bognir bananar í ESB

Nýlega voru sagðar fréttir af svöngum skólabörnum í Portúgal. Hungrið sverfur einnig að í Grikklandi og víðar í ESB þar sem atvinnuleysið er í tveggja stafa tölu. Sums staðar er t.d. helmingur ungs fólks án atvinnu.

Nú er mikil mildi að börnin fá að borða bogna banana og skakkar gulrætur. Fyrir fáeinum árum var það nefnilega reglugerðarbundið í hnefaþykkum doðröntum að henda skyldi öllu grænmeti sem var ekki rétt að lögun.

Reglugerðarfargan á vinnumarkaði í ESB á sinn þátt í atvinnuleysinu þar. Atvinnuleysi sem veldur upplausn í stórum samfélögum á evrusvæðinu.

ESB-sinnar vilja ræða um lífskjör í ESB-málinu.

Forsetinn bendir á að velgengni er oft meiri utan ESB.

Góð atvinna er undirstaða lífskjara. Ef foreldrarnir hafa ekki vinnu hafa börnin minna til hnífs og skeiðar. ESB-sinnar virðast ekki skilja þetta.

Grexit! ... Brexit! ... Hvað verður næst?

Vandamál evrusvæðisins eru eins og hlaupandi verkur sem kemur og fer á mismunandi stöðum á líkamanum.

Hann byrjaði sem Grexit, þ.e. möguleiki á úrsögn Grikkja úr myntsamstarfinu. Þeim verk hefur verið haldið í skefjum þótt meinið sé enn til staðar.

Nú er rætt um Brexit, það er mögulega úrsögn Breta, sem þó hafa átt við minni vandamál að stríða en flest evrulöndin. Vandi Breta er að vera í kompaníi með ESB.

Ekki skánar þetta. AGS segir að samdráttur verði á evrusvæðinu á næsta ári, samanber meðfylgjandi frétt.

Financial Times segir í dag að atvinnuleysi verði áfram helsti höfuðverkur Evrópu. Alls eru 26 milljónir manna á evrusvæðinu án atvinnu, eða 11,8%. Og verkurinn á bara eftir að versna áður en hann skánar.

Spá 3,5% hagvexti í ár