Birgir Ármannsson segir skýrslu Alþjóðamálastofnunar litlu breyta

Birgir Ármannsson, formaður utanríkismálanefndar, segir skýrslu Alþjóðamálastofnunar um aðildarviðræður við Evrópusambandið ekki valda neinum straumhvörfum í umræðum. Óljós ummæli ónafngreindra heimildarmanna í skýrslunni veki athygli.

Ríkisútvarpið greinir svo frá:

 

Sérstök umræða verður um skýrslu Alþjóðamálastofnunar á Alþingi í dag. Árni Páll Árnason, formaður Samfylkingarinnar, er málshefjandi og Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra verður til andsvara. Fundur utanríkismálanefndar hefur staðið í allan morgun þar sem höfundar skýrslunnar hafa setið fyrir svörum.

„Hún veldur engum straumhvörfum í þessari umræðu.“ Segir Birgir Ármannsson, formaður utanríkismálanefndar.

 

Birgir segir ljóst að menn hafi jafnvel gefið sér niðurstöður út frá bjartsýni og jafnvel óskhyggjuforsendum en margt í skýrslunni gefi fullt tilefni til vandaðrar umræðu á næstunni. 

„Það vekur auðvitað athygli að það er mikið stuðst við ummæli ónafngreindra heimildamanna í þessari skýrslu. Nú þarf það ekkert að vera alslæmt og það geta verið rök fyrir því að hafa ónafngreinda heimildamenn í svona skýrslu. Hins vegar er ljóst að menn verða að fara mjög varlega í að draga miklar ályktanir af því sem ónafngreindir heimildamenn segja. Sérstaklega þegar ítrekað er verið að tala um óljós ummæli ónafngreindra heimildarmanna.“ 

 

 

Skýrsla óþekkta embættismannsins

Vigdís Hauksdóttir, þingmaður og formaður Heimssýnar, hlýddi í morgun á kynningu á skýrslu Alþjóðamálastofnunar um viðræður íslenskra stjórnvalda við ESB. Aðspurð gagnrýndi Vigdís hversu mikið virtist vera byggt á samtölum við fjölda embættismanna ESB án þess að hægt væri að greina hver sagði hvað.

 

Mbl.is greinir svo frá: 

 

 

Vigdís Hauksdóttir, þingmaður og formaður Heimssýnar, gagnrýnir skýrslu Alþjóðamálastofnunar HÍ um ESB-viðræðurnar, segir hálfsannleik koma þar fram og í raun sé þetta „skýrsla óþekkta embættismannsins“ þar sem vitnað sé í nafnlausa embættismenn ESB og tveggja manna tal.

„Það kemur manni í raun mest á óvart að ekkert nýtt kemur þarna fram. Týnd eru til fimm atriði sem eiga að skýra það af hverju frestur kom á vinnuna við aðildarviðræðurnar og þetta er að mínu mati hálfsannleikur. Hvorki makrílveiðar eða Icesave stoppuðu viðræðurnar. Það er viðurkennt í viðauka 1 úr skýrslu Hagfræðistofnunar að ríki ESB leggja ekki í aðlögunarferli við annað ríki nema að engar deilur séu uppi, það var fyrst og fremst það sem stoppaði þetta.“

Vigdís bendir á að í skýrslunni sé talað um að ósamstaða hafa verið í fyrri ríkisstjórn og ekki verið hægt að opna einhverja viðræðukafla vegna fyrrverandi sjávarútvegsráðherra, Jóns Bjarnasonar.

„Þá spyr ég á móti. Hvernig á þá ríkisstjórn, sem er á móti aðild að Evrópusambandinu, að geta haldið þessari för áfram? Sjávarútvegskaflinn er afar undarlegur, þar er ekki vísað í neinar heimildir að ráði, að öðru leyti en því að það eru óþekktir og andlitslausir embættismenn í Brussel virðist koma þarna inn með heimildir sem skýrsluhöfundar treysta sér ekki til að upplýsa hverjir eru. Þetta er ekki í boði í háskólasamfélaginu að koma fram með svona órökstuddar fullyrðingar í skýrslu af þeim gæðum sem svona skýrsla á að hafa. Það er engin heimildarskrá um það hver segir hvað. Þetta er eiginlega skýrsla óþekkta embættismannsins,“ segir Vigdís og bætir við að vitnað hafi verið í minnisblöð embættismanna sem ekki hafi verið lögð fram sem gögn í aðlögunarferlinu.

„Það er ekki hægt að bjóða okkur uppá það að vitna í tveggja manna tal. Ég hef farið í gegnum háskólanám og veit að allt þarf að vera skothelt varðandi heimildir og rökstutt til að ritgerðir og skýrslur séu teknar gildar af háskólasamfélaginu. Ef að ekki er gefin upp ákveðin heimild fyrir ákveðnum fullyrðingum þá veit maður ekki hvort að þær séu réttar,“ segir Vigdís sem telur ekkert benda til þess í skýrslunni að tilefni sé til að draga tillöguna til baka um að slíta viðræðum við ESB. Í raun sé búið að draga umsóknina til baka með því að hætta viðræðum og slíta samninganefndum. 

Skýrsla óþekkta embættismannsins

Háskólinn staðfestir að viðræður strönduðu á sjávarútvegsmálum

Skýrsla Alþjóðamálastofnunar Háskóla Íslands staðfestir það sem fram hefur komið, nefnilega að aðildarviðræður sigldu í strand þegar á árinu 2011 þegar ekki náðist saman í sjávarútvegsmálum. Eftir það runnu viðræður út í sandinn og þeim var svo í raun hætt að kröfu VG fyrir kosningar 2013.

Evrópuvaktin greinir svo frá skýrslunni í dag: 

Úttekt Alþjóðamálastofnunar Háskóla Íslands á aðildarviðræðum Íslands við Evrópusambandið fyrir Alþýðusamband Íslands, Samtök atvinnulífsins, Félag atvinnurekenda og Viðskiptaráð Íslands var kynnt mánudaginn 7. apríl, daginn áður en umsagnarfresti utanríkismálanefndar alþingis vegna þingsályktunar um afturköllun ESB-aðildarumsóknar Íslands lýkur. Í skýrslunni er mjög byggt á viðtölum við nafnlausa heimildarmenn, einkum í Brussel, og er textinn að verulegu leyti í viðtengingarhætti um hvað hugsanlega kynni að gerast yrði ESB-aðildarviðræðunum haldið áfram. Er skýrslan að því leyti ólík skýrslu Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands sem var samin að beiðni utanríkisráðherra og lögð fram 18. febrúar 2014.

Í inngangi skýrslunnar segir Pia Hansson, forstöðumaður Alþjóðamálastofnunar, að markmið verkefnisins hafi verið „að leggja mat á stöðu aðildarviðræðna Íslands við Evrópusambandið, að greina þau álitaefni sem eru til staðar og þá kosti sem eru í stöðunni“. Studdust höfundar skýrslunnar meðal annars við skýrslu Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands. Þá var leitað eftir sjónarmiðum hagsmunaaðila og sérfræðinga hér á landi auk þess sem viðtöl voru tekin við embættismenn aðildarríkja og stofnana Evrópusambandsins í Brussel í febrúar síðastliðnum. Pia segir:

„Megináhersla úttektar Alþjóðamálastofnunar er á þá samningskafla sem hafa ekki verið opnaðir og sem mestur ágreiningur hefur verið um hérlendis, en þar ber helst að nefna efnahags- og peningamál, sjávarútvegsmál og landbúnaðar- og byggðamál. Einnig eru teknar saman upplýsingar um hvernig aðildarviðræður Íslands við ESB gengu fyrir sig áður en hlé var gert á þeim, og hvaða áhrif aðildarumsóknin hefur haft á hagsmunagæslu Íslands. Loks er fjallað um stöðu og framtíð EES-samstarfsins þar sem það er sú leið að tengingu við Evrópusambandið og innri markað þess sem Ísland myndi freista þess að byggja áfram á, ef ekkert skyldi verða af aðild Íslands að ESB.“

Í skýrslunni er bent á þann mun sem er á því annars vegar að draga ESB-aðildarumsóknina til baka og hins vegar að leggja hana á formlegan hátt til hliðar og segir meðal annars um það efni (bls. 6):

„Viðmælendum skýrsluhöfunda í Brussel bar öllum saman um að auðvelt myndi reynast að hefja viðræður að nýju, svo fremi sem aðildarumsóknin yrði ekki dregin til baka. Það sé í raun ekkert sem reki á eftir Íslendingum að taka ákvarðanir um framhald viðræðnanna nú þegar samninganefndirnar hafi verið leystar upp og vinnu hafi verið hætt hjá báðum samningsaðilum. Vari viðræðuhléið í mörg ár muni samningavinnan vitanlega úreldast hægt og bítandi þar sem lagasafn ESB tekur ýmsum breytingum með tímanum. Því væri viðbúið að það þyrfti að opna suma kafla aftur eftir langt hlé. Slík endurskoðun þyrfti þó í flestum tilvikum ekki að taka langan tíma þar sem kaflarnir sem um ræðir eru flestir á gildissviði EES-samningsins, og Ísland heldur áfram að innleiða EES-löggjöf, óháð því hvort aðildarviðræður eru í gangi eður ei. Hins vegar, ef umsóknin yrði dregin til baka, færi ferlið aftur á byrjunarreit. Nýjar aðildarviðræður myndu krefjast þess að leita þyrfti aftur samþykkis allra aðildarríkjanna, kalla þyrfti saman nýja ríkjaráðstefnu og veita framkvæmdastjórninni nýtt samningsumboð. Síðan þyrfti að endurtaka öll fyrri skref viðræðuferlisins.“

Fyrir utanríkismálanefnd alþingis liggur tillaga frá vinstri-grænum um að leggja aðildarumsóknina formlega til hliðar í stað þess að afturkalla hana eins og utanríkisráðherra vill að verði gert.

Á það er bent í skýrslu Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands að viðræður Íslands og ESB hafi í raun siglt í strand á árinu 2011 þegar fulltrúar ESB neituðu að afhenda rýniskýrslu um sjávarútvegsmál en íslenska viðræðunenfndin setti afhendinguna sem skilyrði fyrir því að hún kynnti samningsmarkmið Íslendinga. Í skýrslu Alþjóðamálastofnunar segir (bls. 64):

„Drög að samningsafstöðu [Íslands í sjávarútvegsmálum] voru lögð fyrir Össur Skarphéðinsson, þáverandi utanríkisráðherra Íslands, í febrúar 2012. Fram kemur í bók hans, Ár drekans (bls. 50) að íslenska samningsafstaðan hafi verið næstum tilbúin á þeim tíma en ESB hafi enn ekki boðið Íslendingum að leggja hana fram. Í lok október 2012 var síðasti fundur íslenska samningahópsins [um sjávarútvegsmál] haldinn. Á þeim tímapunkti hafði rýniskýrsla um íslenskan sjávarútveg ekki verið afgreidd af hálfu aðildarríkja ESB og íslenska sendinefndin þar af leiðandi ekki búin að leggja fram sína samningsafstöðu. Ísland kláraði því ekki vinnuna við samningsafstöðu sína og var hún aldrei birt. Ísland lagði ítrekað áherslu á mikilvægi þess að samningskaflinn yrði opnaður fyrir áramót 2012, sem varð þó aldrei. Drögin að samningsafstöðu, eins og þau litu út fyrir aðildarviðræðuhlé, voru yfir 50 bls. að lengd.

Í framvinduskýrslu framkvæmdastjórnarinnar frá 16. október 2013 er fjallað um stöðu samningskaflans (og komist að sömu niðurstöðu og árið áður). Í skýrslunni segir að Ísland beiti stjórnunarkerfi sem hafi svipuð markmið og framfylgt er innan ESB en að sumar reglur séu umtalsvert frábrugðnar. Í heildina sé sjávarútvegsstefna Íslands ekki í samræmi við réttarreglur ESB. Þá séu núverandi höft í sjávarútvegsgeiranum á staðfesturétti, frelsi til að veita þjónustu, frjálsum fjármagnsflutningum og stjórnun á sameiginlegum fiskistofnum ekki í samræmi við reglurnar.

Makríldeilan var ástæða þess að sjávarútvegshlutinn var ekki opnaður. Í bók Össurar Skarphéðinssonar (bls. 87) kemur fram að í mars 2012 hafi hann átt símtal við embættismann úr innsta hring sem vari hann við því að verði sjónarmið „makrílþjóðanna“ undir muni þær ekki draga af sér þegar sjávarútvegskaflinn verði tekinn fyrir í ráðherraráðinu og ekki síst í COELA-nefnd ESB sem markar stefnu ESB í samningnum við Ísland. Þar eigi öll 27 ríkin fulltrúa. Þar verði reynt að smeygja inn skilyrðum fyrir opnun kaflans takist það ekki í framkvæmdastjórninni sjálfri. Áhyggjur embættismannsins reyndust réttmætar.

Í samtali skýrsluhöfunda við háttsettan fulltrúa frönsku sendinefndarinnar í Brussel kom fram að sjávarútvegsdeild ESB hefði lagt fram tvær tillögur að opnunarviðmiðum fyrir Ísland. Annars vegar að því er varðaði sjálfbæra nýtingu sjávarauðlinda með hliðsjón af alþjóðalögum. Hins vegar aðgerðaáætlun vegna innleiðingar réttarreglna ESB. Umræða innan framkvæmdastjórnarinnar sem og samþykki allra aðildarríkjanna er áskilið fyrir ákvörðun um framlagningu opnunarviðmiða. Frakkland, Írland, Portúgal og Spánn studdu tillögur sjávarútvegsdeildarinnar. Ísland setti sig alfarið á móti opnunarviðmiðum og þá sérstaklega þeim er tengdust makríldeilunni. Bent var á að árangur íslenska fiskveiðistjórnunarkerfisins væri mun betri en árangur sjávarútvegsstefnu ESB og opnunarviðmið því óþörf. Sjónarmið Íslands voru m.a. studd af Bretlandi og Norðurlöndunum (sem eru aðilar að ESB).“ 

 

Fátt nýtt í ESB-skýrslu þar sem embættismenn ESB eru helstu heimildarmenn

Fátt nýtt markvert kom fram í kynningu á skýrslu Alþjóðamálastofnunar um aðildarviðræður við ESB. Athygli vakti hversu oft höfundar skýrslunnar vitnuðu til ónafngreindra embættismanna ESB í Brussel fyrir hinu og þessu mati á stöðu og þróun.

Skýrslan er aðgengileg hér. 

Nánar verður fjallað um hana síðar. 

ESB stöðvaði viðræðurnar - væri ekki nær að mótmæla í Brussel?

Það var ESB sem stöðvaði viðræður um aðild Íslands að ESB árið 2011 með því að halda rýniskýrslu um sjávarútvegsmál hjá sér. Vilji fólk koma viðræðum af stað með mótmælum ætti það að storma til Brussel og koma sjónarmiðum sínum á framfæri þar, segir Björn Bjarnason, fyrrverandi ráðherra, í athyglisverðum pistli á vefsíðu sinni.

 

Þar segir hann - sjá einnig hér:

 

 

Talið um nýjan stjórnmálaflokk ESB-aðildarsinna sýnir að öfgar magnast í umræðum um ESB-málin hér eins og víða í Evrópu. Hér eru öfgamennirnir ekki andstæðingar ESB-aðildar  heldur hinir sem vilja aðild að sambandinu.

 

Eftir því sem málefnafátækt aðildarsinna eykst leitast þeir við að beina umræðum að öðru en efni málsins. Um tíma var það þjóðaratkvæðagreiðsla nú er það nýr stjórnmálaflokkur, einskonar UKIP-flokkur með öfugum formerkjum.

 

Í dag flutti François Heisbourg erindi í Háskóla Íslands og áréttaði skoðun sína um að óhjákvæmilegt væri að losna við evruna til að bjarga ESB frá að splundrast. Hann ítrekaði einnig að Íslendingar ættu að gerast aðilar að ESB en ekki evru-samstarfinu, Ef þeir gætu ekki samið um að vera lausir við evruna samhliða ESB-aðild ættu þeir að skjóta sér undan henni í sérstakri þjóðaratkvæðagreiðslu að hætti Svía.

 

Heisbourg jarðaði helstu gulrót ESB-aðildarsinna og ekki er unnt að stimpla hann sem andstæðing ESB eða aðildar Íslands.

 

ESB stöðvaði aðildarviðræðurnar við íslensku viðræðunefndina árið 2011 með því að halda rýniskýrslunni um sjávarútvegsmál hjá sér. Hún er enn geymd í lokuðum skáp í Brussel, ESB-aðildarsinnar vilja ekki ræða þessa staðreynd, hún er þó ástæðan fyrir að ESB-viðræðurnar strönduðu en ekki afstaða núverandi ríkisstjórnar.

 

Vilji ESB-aðildarsinnar á Íslandi koma viðræðum um aðild af stað með mótmælum eiga þeir að fara til Brussel og stilla sér upp við Berlaymont-bygginguna sem hýsir framkvæmdastjórn ESB. Þeir gera sér þetta líklega ljóst og tala þess vegna um þjóðaratkvæðagreiðslu og nýjan flokk á Austurvelli. 

Ísland hefði verið mikið verra sett í ESB í kreppunni að mati Francois Heisbourg

Franski sérfræðingurinn, Francois Heisbourg, viðurkennir að Ísland hefði lent í mun dýpri kreppu ef landið hefði verið í ESB fyrir hrunið. Þá hefði ESB þvingað íslensk stjórnvöld til þess að taka á sig mun stærri hluta af skuldum bankanna en gert var.

 

Heisbourg hélt fyrirlestur í Háskóla Íslands í gær um stöðu ESB og evrunnar. Í stuttu máli voru nokkur helstu atriði Heisbourgs um málið þessi:

 

 

- Reglur EES og ESB gerðu útþenslu bankanna mögulega.

- Það hefði ekki komið í veg fyrir bankahrunið á Íslandi þótt Ísland hefði verið í ESB (með eða án evru).

- Ísland var betur sett með krónuna eftir hrunið sem gerði efnahagslega aðlögun mýkri og sársaukaminni.

- Ef Ísland hefði verið í ESB í hruninu hefði ESB séð til þess að íslenska ríkið, og þar með skattgreiðendur, hefðu tekið á sig mun stærri hluta af skuldum bankanna.

- Eini jákvæði punkturinn sem Heisborg taldi að hefði getað fylgt ESB aðild væri sá að þá hefðu Bretar ekki sett íslensku bankana á svokallaðan hryðjuverkalista.

 

 

Innlegg Heisbourgs var um margt áhugavert.  Hann er einlægur ESB-sambandssinni, vill stofna sambandsríki með náið stjórnmálasamband, en hann er einarðlega þeirrar skoðunar að evran hafi verið ótímabær, hún sé skaðleg fólki í álfunni og að hún sé að ganga af sambandinu dauðu.

 

Það er alltént ljóst af málflutningi Heisbourgs að ESB hefði aldrei samþykkt neyðarlögin svokölluðu sem gerðu það mögulegt að skipta bönkunum upp í innlendan og erlendan hluta, bjarga greiðslukerfinu hér innanlands og hindra að ríkið tæki beint á sig margfaldar skuldir á við það sem varð. 

 

Tal Heisbourgs um að að hefði skipt einhverju máli ef við hefðum verið í ESB hvort við hefðum verið með evru eða ekki stenst ekki skoðun.  Það er nú vel þekkt staðreynd að forsvarsmenn ESB-ríkjanna þrýstu á íslenska ráðamenn um að íslensk stjórnvöld ábyrgðust skuldir bankanna. Jafnframt þekkjum við í gegnum Icesave-ferlið og fleira að sú krafa var uppi. Eðlilega voru ráðamenn ESB-ríkjanna skíthræddir um að ef íslenska ríkið myndi ekki ábyrgjast skuldir bankanna gæti hið sama gerst í evrulöndunum. Þess vegna skipti í raun engu máli í afstöðu ráðamanna ESB hvort Ísland væri með krónu eða evru, í ESB eða ekki: Þeir vildu að íslensk stjórnvöld ábyrgðust skuldir bankanna.

 

Það er því ljóst að það var happ fyrir Ísland að vera utan ESB og evrunnar og að íslensk stjórnvöld gætu sjálf ákveðið þá leið sem varin var.

 

Sjálfstæðisflokkurinn hefur aldrei haft það á stefnuskrá sinni að Ísland gangi í ESB

Bjarni Benediktsson formaður Sjálfstæðisflokksins var mjög skýr í ræðu sinni á flokksráðsfundi Sjálfstæðisflokksins í dag um að núverandi ríkisstjórn geti ekki staðið fyrir viðræðum um aðild að ESB. Enn fremur sagði Bjarni að Sjálfstæðisflokkurinn hefði aldrei haft það á stefnuskrá sinni að Ísland gangi í ESB. 

 

Mbl.is fjallar um þetta og segir svo í frétt: 

 

 

Afstaðan til ESB alltaf verið skýr

Bjarni Benediktsson, fjármála- og efnahagsráðherra. mbl.is/Ómar

„Það getur ekki komið neinum á óvart að þessi ríkisstjórn hafi ekki ætlað sér að standa fyrir viðræðum við Evrópusambandið enda í raun óhugsandi að  ríkisstjórn, sem hefur svo einarða afstöðu í málinu, standi fyrir slíkum samningaviðræðum.“

Þetta sagði Bjarni Benediktsson, fjármála- og efnahagsráðherra og formaður Sjálfstæðisflokksins, á flokkráðsfundi Sjálfstæðisflokksins í Laugardalshöllinni í morgun.

Hann sagði að Sjálfstæðisflokkurinn hefði aldrei haft það á stefnuskrá sinni að ganga í ESB. Þar hefði hann átt samleið með skýrum meirihluta þjóðarinnar.

„Við höfum ávallt haldið þeirri stefnu skýrt fram að hagsmunum okkar sé betur borgið utan ESB.

Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, setti flokksráðsfund í Laugardalshöll í morgun. mbl.is/Árni Sæberg

Ríkisstjórnin sem tók við völdum eftir kosningar setti strax fram mjög skýra afstöðu og þegar síðasta sumar hóf utanríkisráðherra að rekja upp viðræður íslenskra stjórnvalda við ESB,“ sagði Bjarni jafnframt.

 

Oft deilt um ákvarðanir á sviði utanríkismála

Hann sagði þó að það væri alltaf slæmt þegar verulegur ágreiningur yrði innanlands um bæði utanríkisstefnu Íslands og önnur meiriháttar hagsmunamál.

„Þó er það vel þekkt úr sögunni og í raun má segja að í hvert skipti sem íslensk þjóð hefur tekið mikilvægar ákvarðanir á sviði utanríkismála hafi skapast deilur og umræður hér heima.“ Hægt væri að taka fjölmörg dæmi um þetta, svo sem inngöngu Íslands í NATO, EES-samninginn og þorskastríðin. 

„Síðustu ár hafa þó kennt okkur að það er mikilvægt að hvert mál fái að þroskast og að málefnaleg umræða skapist í þjóðfélaginu um grundvallarmál,“ sagði hann. 

Hann sagði einnig að vel mætti vera að Evrópuskýrsla Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands hefði ekki hlotið næga almenna umræðu áður en tillagan um slit viðræðna var lögð fram.

„Þetta er ekki einangrunarstefna“

„En hitt er mér ekkert síður hugleikið hvernig á því stendur að jafnvel þótt skýr meirihluti landsmanna vilji halda sig utan ESB, þá virðist stór hluti þjóðarinnar hafa áhuga á því að ljúka viðræðum, sem eru í raun aðlögunarviðræður um það að ganga í sambandið - eða í það minnsta fá að kjósa um hvort haldið skuli áfram,“ sagði hann.

Hann benti á að ákvörðun um að halda í fullveldið væri ekki ákvörðun um að hafna valkostum, heldur ákvörðun um að taka þátt í samskiptum og viðskiptum við helstu markaðssvæði heimsins á réttum forsendum.

„Að taka fullan þátt í samstarfinu um innri markað Evrópusambandsins, vera virk í sameiginlegum hagsmunamálum, en halda sjálfsákvörðunarrétti í málum sem eru ekki sameiginleg með Evrópusambandinu,“ sagði hann.

„Þetta er ekki einangrunarstefna.

Flokksráðsfundur Sjálfsstæðisflokksins fer fram í Laugardalshöll í dag. mbl.is/Árni Sæberg

Þetta er utanríkisstefna sem byggist á því að skipa okkur þar meðal þjóða sem þjónar hagsmunum okkar best.“  

 

Að lokum sagði hann það vera rétt að ákvæði um þjóðaratkvæðagreiðslur í stjórnarskrána yrði smíðað. Það kynni að reynast mjög gott tækifæri til að leiða mál til lykta meðal þjóðarinnar.  

Afstaðan til ESB alltaf verið skýr

Tugþúsundir mótmæla ESB í Brussel og Madrid

Síðustu daga og vikur hafa tugþúsundir íbúa ESB-ríkjanna farið út á götur til að mótmæla aðgerðum ESB gegn evrukreppunni. Í gær þustu tugþúsundir Belga út á götur Brussel til að mótmæla ESB og í síðasta mánuði streymdu tugþúsundir Spánverja til Madrídar dag eftir dag í sömu erindagjörðum.

Íbúar ESB-ríkjanna eru ekki sáttir við sparnaðaraðgerðir ESB-ríkjanna, sem eru meðal annars tilkomnar vegna þeirra vandræða sem ríkin hafa ratað í vegna evrusamstarfsins. 

Sjá frétt um þetta m.a. hér.  

Er evran að fara með ESB?

Einn kunnasti sérfræðingur Evrópu í öryggis- og alþjóðastjórnmálum, François Heisbourg, heldur fyrirlestur um evruna og Evrópusambandið á vegum Alþjóðamálastofnunar Háskóla Íslands og RNH, á morgun, laugardaginn 5. apríl 2014 kl. 11–12 í Odda, stofu O-202, í Háskóla Íslands.

 

 

Heisbourg fæddist 1949 og hlaut menntun sína í franska stjórnsýsluháskólanum, L’École nationale d’administration (ENA). Hann starfaði í franska utanríkisráðuneytinu frá 1978 til 1984 og var þá meðal annars öryggisráðgjafi utanríkisráðherra Frakklands. Hann var aðstoðarframkvæmdastjóri vopna- og raftækjasmiðjunnar Thomson-CSF 1984–1987, eftir að Mitterand forseti hafði þjóðnýtt hana, og forstöðumaður IISS, International Institute for Strategic Studies, í Lundúnum 1987–1992. Hann hefur síðan gegnt margvíslegum störfum, meðal annars kennt við háskóla og verið ráðgjafi ýmissa stofnana og ráða. Hann hefur verið stjórnarformaður IISS frá 2001.

 

 

Bók Heisbourgs, La Fin du Rêve Européen, Endalok evrópska draumsins, sem kom út haustið 2013, hefur vakið mikla athygli. Þar heldur hann því fram, að Evrópuríkin verði að leggja evruna niður, ætli þær að halda áfram samstarfi í efnahagsmálum og stjórnmálum. Heisbourg segir, að evrópski draumurinn hafi vegna evrunnar breyst í martröð. Hann er eindreginn stuðningsmaður Evrópusambandsins, en er þeirrar skoðunar, að myntbandalag Evrópuríkja hafi verið ótímabært og valdi þeim búsifjum. Fyrirlestur Heisbourgs er þáttur í samstarfsverkefni RNH og AECR, Evrópusamtaka íhaldsmanna og umbótasinna. Hann verður fluttur á ensku. Tómas Ingi Olrich, fyrrverandi menntamálaráðherra og sendiherra í París, stjórnar fundinum. Að honum standa auk Alþjóðamálastofnunar og RNH samtökin Þjóðráð og Heimssýn.  

Tveir af hverjum þremur Evrópubúum gagnrýnir á ESB

Tveir af hverjum þremur eru ósáttir við þá þróun sem er innan Evrópusambandsins. Þetta kemur fram í könnun sem var gerð meðal átta þúsund íbúa í tíu ESB-ríkjum. Einna mest er óánægjan með ESB á Ítalíu og í Frakklandi þar sem þrír af hverjum fjórum telja að ESB hefur þróast í vitlausa átt. Í Bretlandi og Svíþjóð vilja einnig tveir af hverjum þremur annað hvort að landið yfir gefi ESB eða að völd ESB verði minnkuð. 

Þetta sýnir að það er nokkuð almenn óánægja með ESB í löndum sambandsins. Jafnvel þótt nokkur hluti Evrópubúa vilji að völd ESB verði aukin þá sýna þessar tölur að lítil sátt er um ESB í aðildarríkjum.

Sjá nánar hér og enn fremur hér. 

Búist er við því að flokkar sem eru gagnrýnir á ESB muni ná talsverðu fylgi í kosningum til ESB-þings í vor. Í Bretlandi, Hollandi og Svíþjóð gera um 56-60 prósent kjósenda ráð fyrir því að andstæðingar ESB muni sigra í kosningum til ESB-þingsins en kosningarnar verða haldnar 25. næsta mánaðar.