Karólína Einarsdóttir: Umsóknarferlið er allt annað en það var sagt vera

Karólína Einarsdóttir segir að það sé verið að lauma okkur inn í Evrópusambandið hægt og rólega. Utanríkisráðherra hafi kallað aðildarferlið hina hljóðlátu byltingu.

Karólína skrifar um þetta yfirgripsmikla grein sem birt er á www.neiesb.is í dag. Grein hennar er endurbirt hér að neðan, en frumbirtingin er hér.

 

Hin hljóðláta bylting aðildarsinnans – ferlið er allt annað en það er sagt vera

24 apríl 2013

 Höfundur: Karólína Einarsdóttir

 

Sótt um aðild á fölskum forsendum
 Fyrir fjórum árum, þegar þing kom fyrst saman eftir kosningar var ekkert verið að tvínóna við hlutina, drífa þurfti umsókn að ESB í gegnum þingið og með þumalskrúfum var hún þvinguð í gegn. Fæstir ef nokkrir þessara þingmanna höfðu kynnt sér í hverju slík umsókn væri fólgin eða hvernig samningsviðræður færu fram. Alltaf var talað um að við hefðum skýr samningsmarkmið og við yrðum að fá að skoða hvað væri í boði því fyrr gæti þjóðin ekki tekið afstöðu til aðildar.
 
En hlutirnir eru ekki svona einfaldir og þarna gerðust þingmenn sekir um afglöp í starfi vegna þess að þeir höfðu greinilega ekki kynnt sér þær breytingar sem höfðu verið á stækkunarferli ESB frá árinu 2000. Það er mesti misskilningur að hægt sé að kanna hvað sé í boði. Það var kannski hægt hérna áður fyrr t.d. þegar Norðmenn sóttu um aðild 1972 og svo aftur 1994, en leikreglurnar eru allt aðrar í dag og hér skal þeim haldið til haga.
 
Forsaga breytinga á stækkunarferli ESB
 Eftir fall kommúnismans fóru Austur-Evrópuþjóðir að sækjast eftir meiri samvinnu við ESB-ríkin og sóttu um inngöngu 1997. Margt greindi þessar þjóðar frá Evrópusambandsríkjum þess tíma og fljótlega kom svo í ljós að þær voru ekki í stakk búnar að gera allar þær breytingar sem gera þurfti, hvorki stjórnsýslulega séð né lagalega vegna þess að kerfi þeirra var svo gjörólíkt ESB og innleiðingin á regluverkinu var allt í senn illa skipulögð, svifasein og dýr.
 
Nýtt stækkunarferli ESB
 Vegna þessara erfiðleika Austur-Evrópuþjóðanna var ákveðið að endurskoða stækkunarferli ESB með það að markmiði að auðvelda umsóknarríkjum að taka upp regluverk ESB. Nýtt kerfi átti einnig að bjóða fram aðstoð bæði til skipulagningar og kostnaðar (nú þekkt sem IPA og TAIEX). Samningar voru ekki um sjálft regluverkið heldur hvernig og hvenær það væri tekið upp og það var ákveðið að í stað þess að aðlögun að sambandinu færi fram eftir inngöngu í sambandið færi hún fram á samningstímanum sjálfum. Haft yrði eftirlit með henni en þannig væri komið í veg fyrir að þjóðir gætu dregið lappirnar í þeim efnum.
 
Samningaferlið
 Regluverkinu er skipt upp í 35 kafla. Samningaferlið hefst á rýnivinnu fyrir hvern kafla sem miðar að því að bera saman lagasafn umsóknarríkisins og ESB. Þetta er gert til þess að sjá hve vel umsóknarríkið er undirbúið að ganga í Sambandið. Út frá þessari vinnu er ákveðið hvort og þá hvaða opnunarskilyrði eru sett við hvern kafla. Áður en viðræður um hvern kafla hefst þarf umsóknarríkið að setja fram sína samningsstöðu eða áætlun fyrir hvern kafla og tilgreina með hvaða hætti og á hvaða tíma það ætli að aðlaga stjórnsýslu og stofnanir og innlima regluverkið. ESB metur hvort planið er raunhæft. Kaflinn er þá opnaður og tímabil aðlögunar tekur við sem ESB fylgist náið með. ESB setur svo einhver skilyrði sem umsóknarríkið verður að fylgja áður en hægt er að loka kaflanum. Önnur mál sem eru rædd á samningstímanum eru hvað umsóknarríkið á eftir að greiða til ESB og hvað það fær til baka í formi styrkja. Þá er hægt að semja um sérstakan aðlögunartíma til að taka upp reglugerðir sem eru umsóknarríkinu erfiðar. Ekki er hægt að loka kaflanum fyrr en öll ESB ríkin eru samþykk því að umsóknarríkið hafi gert nóg til að aðlagast regluverkinu. Tími viðræðna er því mjög mismunandi eftir köflum og löndum og er það mikið undir sjálfu umsóknarríkinu komið hversu hratt hægt er að opna og loka köflunum. Þegar öllum köflum hefur verið lokað þurfa allir að samþykkja hann, bæði ESB-ríkin og umsóknarríkið.
 
Ferli Íslands
 Eftir að ESB samþykkti umsókn Íslands 2010 var farið af stað með rýnivinnuna. Það var svo Íslendinga að koma með samningsmarkmið, þ.e. áætlun hvenær og með hvaða hætti átti að aðlaga það sem ekki samrýmdist regluverki ESB. ESB setti svo Íslandi opnunarskilyrði. Þar sem Ísland er EFTA ríki með EES samning við ESB og hafði þegar innleitt ákveðnar reglugerðir voru 14 kaflar sem lutu að EES opnaðir og átta af þeim var lokað samdægurs. Nú hafa alls 27 kaflar verið opnaðir og 11 verið lokað. Aðlögun að regluverkinu og innlimun stendur því yfir í 16 málaflokkum sem lítið eða ekkert hefur með EES að gera, og köflunum verður ekki lokað fyrr en þeirri vinnu er lokið. Erfiðustu kaflarnir eru eftir eins og landbúnaður og sjávarútvegur. Ísland sendi ESB aðlögunaráætlun á landbúnaðarstefnu ESB í júlí 2012 en kaflinn hefur ekki verið opnaður enda hefur Ísland ekki uppfyllt opnunarskilyrðin. ESB hefur ávallt sagt að EKKI sé hægt sé að fá varanlegar undanþágur frá ESB og það sé alveg ljóst að Ísland verði að ganga að kröfum ESB og aðlaga sig að öllu regluverkinu.
 
Breytingar óafturkræfar og ESB fræðir fólk um kosti inngöngu Samkvæmt nýlegri skýrslu Stækkunarstjóra ESB telja þeir mikilvægt að þær breytingar og innlimun sem á sér stað á samningstímanum séu svo rækilega festar í sessi að þær verði óafturkræfar. Þá kemur fram í annarri skýrslu að ESB mun gera það sem í þeirra valdi stendur til að fræða fólk um sambandið og stuðla að auknu fylgi og samstöðu þjóðarinnar að ganga í ESB.
 
Allt sem mælir með því að hætta þessu ferli
 Þjóðin hefur verið blekkt og blekkingarleikurinn heldur áfram. Stöðugt er því haldið fram af aðildarsinnum að við séum bara að skoða hvað sé í boði og þjóðin eigi að fá að kjósa um samning. Sannleikurinn er sá að það er verið að lauma okkur inn í Sambandið hægt og rólega. Þetta hefur verið kallað hin hljóðláta bylting af sjálfum Utanríkisráðherra. Verið er að eyða gífurlegu fjármagni og tíma í að aðlaga stjórnsýslu og stofnanir að ESB og innleiða regluverkið. Þjóðin hefur aldrei verið spurð hvort hún vilji þessa aðlögun og þessar breytingar eru óafturkræfar samkvæmt ESB. Þetta þýðir að þótt þjóðin muni segja nei við inngöngu þá séum við búin að taka upp allt regluverk ESB til frambúðar. Þá verður að líta til þess að ESB ætli að kosta miklu til að fá þjóðina á sitt band svo hún samþykki aðild að Evrópusambandinu, en ESB heldur úti kynningarskrifstofu í Reykjavík ásamt því að bjóða fjölmiðlafólki og stjórnmálamönnum og öllum þeim sem hafa áhrif á samfélagsumræðuna til Brussel til að kynna kosti þess að vera í sambandinu. Aldrei er minnst á gallana. Þetta ferli er því bæði í senn ódrengilegt og ólýðræðislegt. Þjóðin verður að opna augun. Við verðum að hætta þessu ferli áður en það verður of seint.
 
Heimildir:
http://europa.eu/legislation_summaries/enlargement/2004_and_2007_enlargement/l60020_en.htm
http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/key_documents/2012/package/is_rapport_2012_en.pdf
http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/iceland/st1222810_en.pdf
http://ec.europa.eu/enlargement/countries/detailed-country-information/iceland/index_en.htm
http://ec.europa.eu/enlargement/policy/steps-towards-joining/index_en.htm
http://ec.europa.eu/enlargement/policy/conditions-membership/index_en.htm

Athugasemdir

[Elle_, 24.4.2013 kl. 17:27]

En af hverju notar Karólína endurtekið orðin samningaferli og samningaviðræður, vitandi það, miðað við hennar annars skýru grein, að það er ekkert samingaferli eða samningaviðræður í gangi? 

Það eru ósvífnar blekkingar og ósannindi ESB-sinna/samfylkingarfólks að verið sé að semja um nokkurn skapaðan hlut.  Það er verið að innlima landið hægt og hljóðlega eins og oft og lengi hefur verið bent á af fjölda manns og Karólína skilur og skrifar um.  Þetta hlýtur að vera ólöglegt.  Þetta hlýtur að vera stjórnarskrárbrot.