Hin sameiginlega auðlindastefna ESB

Hin sameiginlega fiskveiðistefna Evrópusambandsins felur það í sér að fiskimið aðildarríkjanna falla undir reglur sambandsins og að yfirstjórn fiskveiðanna er hjá skriffinnum Brussel. Fiskimiðin á öllu svæðinu eru því sameiginleg öllum ríkjum ESB, líka þeim sem ekki hafa aðgang að sjó.

Þetta er grundvallarreglan.

Færi Ísland í ESB hefðu þessir skriffinnar fjarri landinu lífsþráð þjóðarinnar í hendi sér, en ákvarðanir þeirra mörkuðust til lengdar fyrst og fremst af hagsmunum heildairnnar í ESB.

Skip allra aðildarríkja geta að jafnaði veitt í landhelgi allra ríkja frá 12 mílum (í vissum tilvikum 6 mílum) að 200 mílum að því gefnu að þau hafi kvóta. Stjórnin í Brussel ákveður allan kvótann, líka innan 12 mílna.

Frávik eins og smáfiskveiðar Maltverja á smávegis afla á smábátum breytir engu um meginregluna.

Þótt strandríki njóti um stund reglunnar um hlutfallslegan stöðugleika, sem merkir að veiðireynsla gildi við úthlutun kvóta, þá er hún ekki gefin um aldur og ævi. Fiskistofnar taka breytingum hvað stærð og svæði varðar og eignarhald á fiskiskipum breytist. Auk þess telja sumir að reglan um hlutfallslegan stöðugleika sé undantekning frá meginreglunni um að fiskisvæði séu sameiginleg og því muni þessi regla hverfa með tímanum.

Nýjustu fréttir herma að ESB ásælist nú einnig allar auðlindir á hafsbotninum frá 12 mílum að 200 mílum.

Ragnar Arnalds fjallar nýverið um þetta á vef Vinstrivaktarinnar. Sjá hér.

Krefst Kristín rektor skýringa hjá Gylfa og Þórólfi?

Fáir hafa haft jafn rangt fyrir sér í umræðunni um Icesave-málið og tveir kennarar við Háskóla Íslands. 

Eftir Icesave-dóminn standa upp úr í þeirri umræðu hástemmdar yfirlýsingar þeirra Gylfa Magnússonar dósents í viðskiptafræði og Þórólfs Matthíassonar prófessors í hagfræði.

Gylfi sagði að Ísland yrði Kúba norðursins ef Icesave-samningar yrðu ekki samþykktir.

Þórólfur sagði að lífskjör myndu hrynja gjörsamlega, atvinnuleysi aukast og við værum að horfa upp á hrikalega sviðsmynd.

Nú verður að ætla að þessir menn byggi ummæli sín á fræðilegri þekkingu. Ekki verður annað séð en að slík þekking sé þá gagnslaus.

Ef þeir byggðu ummælin ekki á fræðilegri þekkingu, hvað þá? Voru þau byggð á einhvers konar pólitískri óskhyggju. Nú breytir það í sjálfu sér litlu að Gylfi var ráðherra þegar hann lét ummælin falla. Hann var í leyfi frá kennarastörfum sem hann hefur nú aftur horfið til.

Háskóli Íslands vill láta taka sig alvarlega í þjóðlífinu hér á landi. Því verður að gera þá kröfu að ummæli háskólakennara um svo viðkvæm mál séu byggð á faglegri þekkingu.

Er ekki ástæða til þess fyrir Kristínu Ingólfsdóttur, háskólarektor, að kanna á hvaða grunni þessir háskólakennarar byggðu þessar stórkarlalegu staðhæfingar sínar sem hafa svo reynst algjörlega tilhæfulausar.

Þjóðin sem borgar laun þessa fólks á alltént heimtingu á að vita hvers vegna þessir menn höfðu svo hrikalega rangt fyrir sér. Þeir voru jú að reyna að fá fólk til að samþykkja óskir ESB-ríkjanna um Icesave-samningana, en þeir hefðu skert lífskjör hér á landi, samanber nýlegar samantektir annarra fræðimanna. Staða Íslands versnaði ekki á alþjóðavettvangi þótt við höfnuðum Icesave-samningunum og nú fer lánshæfismat ríkisins batnandi.

Þjóðin á heimtingu á skýringu frá Háskóla Íslands á þessum hrikalegu mistökum  þessara tveggja fræðimanna.

Varað við áróðri ESB og Evrópustofu hér á landi

Evrópustofa segist kynna hlutlausar upplýsingar um ESB hér á landi. Það er vafasöm fullyrðing.

Stofan hefur úr meira en 200 milljónum króna að moða til þess að tryggja að upplýsingamiðlun verði með þeim hætti að auknar líkur séu á því að Íslendingar samþykki að gerast aðilar að ESB.

Launaður starfsmaður Evrópustofu gekk svo langt að vera með upphlaup á fundi Heimssýnar nýlega með forystumönnum stjórnmálaflokka. Með því kom hann í veg fyrir að Bjarni Benediktsson formaður Sjálfstæðisflokksins gæti svarað spurningum fundargesta og lokið máli sínu.

Það er mjög alvarlegt mál ef Evrópustofa notar milljónirnar sínar til að þagga niður í formanni stjórnmálafloks. Umræða um þessi mál verður að vera málefnaleg þar sem frummælendur eiga að hafa svigrúm til að ljúka sínu máli og skýra sjónarmið sín án óeðlilegrar truflunar fundarmanna.

Framsóknarflokkurinn ályktaði um helgina að lýðræðinu sé hætta búin ef erlendir aðilar megi dæla ótakmörkuðum fjárhæðum hingað til lands til að vinna sjónarmiðum sínum fylgi. Þeir vilja því setja reglur um þessa hluti.

Heimssýn hefur úr litlum fjármunum að moða. Starfið byggir að verulegu leyti á sjálfboðavinnu. Það er málstaðurinn og hugsjónin sem rekur okkur áfram. Þessi bloggfærsla er t.d. skrifuð kauplaust

mbl.is greinir svo frá ályktun frá flokksþingi Framsóknarmanna:

„Framsóknarflokkurinn telur fulla ástæðu til að setja án tafar lög sem fyrirbyggja að erlend stjórnvöld eða erlendir aðilar geti stundað eða fjármagnað póltískan áróður hér á landi. Það má vera ljóst að ef íslenskir stjórnmálaflokkar búa við takmörkuð fjárráð en erlendir aðilar mega dæla hingað ótakmörkuðum fjárhæðum til að vinna sjónarmiðum sínum fylgi, þá er lýðræði í landinu hætta búin,“ segir í ályktun Framsóknarflokksins um innanríkismál.

Samkvæmt heimildum mbl.is er hér verið að vísa til Evrópustofu, sem rekin er með fjármagni frá Evrópusambandinu og stendur að kynningu um sambandið hér á landi.

Hag lands og þjóðar best borgið utan ESB

Íslandi er best borgið utan Evrópusambandsins, segir í ályktun flokksþings Framsóknarflokksins frá í gær. Ennfremur segir í ályktuninni að ekki verði haldið lengra í aðildarviðræðum við Evrópusambandið nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu.

Frásögn mbl.is m.a. svohljóðandi:

„Það er alveg hreint samkvæmt þessari ályktun að nú verður ekki lengra haldið. Þeim verður hætt og ekki hafnar aftur nema þjóðin vilji halda áfram aðildarferlinu,“ sagði Frosti Sigurjónsson, oddviti Framsóknarflokksins í Reykjavíkurkjördæmi norður, um ályktun flokksins um utanríkismál sem samþykkt var á flokksþinginu í dag.

Þar segir: „Framsóknarflokkurinn telur hag lands og þjóðar best borgið utan Evrópusambandsins. Ekki verði haldið lengra í aðildarviðræðum við Evrópusambandið nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu.“

Einungis 30% þjóðarinnar sem vilja í ESB

„Nú eru bara 30% þjóðarinnar sem segjast vilja ganga inn í Evrópusambandið og hugsanlega með skilyrðum. Það er því farsælast að gera hlé þar til almennur vilji er fyrir aðild,“ segir Frosti.

Íslandi best borgið utan ESB

Tékkar ekki til í evru

Þetta er áhugaverð ábending hjá Evrópuvaktinni. Tékkar eru mjög fegnir yfir því að vera ekki með evru og þurfa ekki að taka þátt í þeim darraðadans sem evruaðild fylgir.

Með orðum Styrmis Gunnarssonar á Evrópuvaktinni:

Á sama tíma og Árni Páll Árnason, nýkjörinn formaður Samfylkingarinnar boðar evrutrú, sem aldrei fyrr og telur að betra sé fyrir íslenzkt launafólk að fá launalækkun í evrum en búa við sveiflur íslenzku krónunnar eru Tékkar allt annarrar skoðunar og búa þó í kjarna Evrópu með söguleg tengsl við helztu evruríkin, svo sem Þýzkaland og Austurríki.

Á heimasíðu forseta Íslands má finna eftirfarandi upplýsingar um samtal Ólafs Ragnars Grímssonar, forseta, við nýjan sendiherra Tékklands, sem kom til að afhenda trúnaðarbréf sitt sl. þriðjudag:

„Þá var fjallað um aðild Tékklands að Evrópusambandinu og þá breiðu samstöðu sem ríkir í landinu milli allra stjórnmálaflokka, stjórnvalda og atvinnulífs um að það þjóni ekki hagsmunum Tékklands að taka upp evru sem gjaldmiðil. Landið mun hafa sína eigin mynt á næstu árum og í nýafstöðnum forsetakosningum kom fram sá almenni vilji að evru-aðild yrði ekki á dagskrá fyrr en í fyrsta lagi eftir árið 2017.“

Þetta er þeim mun athyglisverðara vegna þess að samkvæmt fréttum blaða í Evrópu voru báðir frambjóðendur í seinni umferð forsetakosninganna í Tékklandi fyrir skömmu miklir stuðningsmenn aukins samstarfs Evrópusambandsríkjanna. sem fráfarandi forseti hefur að hluta til verið gagnrýninn á. En ljóst er af þeim upplýsingum, sem fram koma á heimasíðu forseta, að evruaðild hefur verið mjög til umræðu í kosningabaráttunni vegna forsetakosninganna og þar hafa orðið til þær meginlínur, sem nýr sendiherra Tékklands hefur bersýnilega upplýst forseta Íslands um.

Kannski er tilefni til að Árni Páll takist á hendur ferð til Prag til þess að kynna sér viðhorf Tékka til evrunnar og grafast fyrir um hvers vegna þeir hafa svo mikla fyrirvara á að taka upp evru?

Og þá væri ekki úr vegi að formaður Samfylkingarinnar leggi lykkju á leið sína og komi við í Madrid og ræði þar við verkalýðsleiðtoga á Spáni um stöðu spænskra launþega. Hugsanlega ætti hann líka að fara til Aþenu og kynna sér afleiðingar þess fyrir launafólk í Grikklandi að fá stöðugt færri evrur í launaumslagið?

Skýrsla: ESB-leiðirnar hefðu leitt til ófarnaðar

Íslendingar stæðu mun verr ef þeir hefðu tekið á sig Icesave-baggann eins og Samfylkingin, Björt framtíð og fleiri vildu. Frumskýrsla þessara tveggja fræðimanna sem mbl.is vitnar hér til bendir til þess.

Við hefðum einnig staðið verr að vígi ef við hefðum reynt að fara svokallaða írska leið - sem reyndar er spurning hvort ekki megi kalla evruleið.

Við virðumst hafa hitt á skástu leiðina í hruninu, ekki síst þar sem þjóðin tók í taumana á síðari stigum.

Það var rétt að setja neyðarlögin, það var rétt að setja tímabundin gjaldeyrishöft á, það var rétt að auka ekki opinber útgjöld og það var rétt að taka ekki á sig skuldir einkaaðila.

ESB reyndi að þvinga okkur til að taka á okkur skuldir einkaaðila. ESB-forystunni var heldur ekkert gefið um neyðarlögin þótt ákveðnar stofnanir hefðu með semingi að lokum sagt þær vera í lagi.

Nú er bara eftir að taka eina rétta ákvörðun að sinni. Ákveða að Ísland skuli ekki ganga í ESB.

Fórum bestu leiðina eftir hrun

Spurningar og svör um evruna

Evruverkefnið er dýrasta tilraun í efnahagsmálum og stjórnmálum á okkar tíð þegar litið er til afleiðinga í efnahagsmálum, stjórnmálum og félagsmálum.

Sænski hagfræðingurinn Stefan de Vylder gaf nú í haust út bók um evrukrísuna (Eurokrisen).  De Vylder er þekktur í Svíþjóð fyrir framlag sitt til umræðunnar um evruna og Gjaldmiðilsbandalag Evrópu, ekki hvað síst í aðdraganda þjóðaratkvæðagreiðslunnar árið 2003 þegar Svíar höfnuðu evrunni.

Bók de Vylders fjallar um ýmsar hliðar gjaldmiðlamálanna, bæði fyrr og síðar. Í lok bókarinnar er forvitnileg samantekt með spurningum og svörum um myntbandlagið  - og getur hér að líta nokkur dæmi, í lauslegri þýðingu:

Uppfyllir Gjaldmiðilsbandalag Evrópu þær kröfur sem gerðar eru til hagkvæms myntsvæðis?
Svar: Nei.

Fylgir því mikill kostnaður fyrir samfélagið, eins og t.d. Svíþjóð, að vera fyrir utan Gjaldmiðilsbandalag Evrópu?
Svar: Nei.

Er hætta á því að mismunandi hagþróun í hinum ýmsu löndum á myntsvæðinu íþyngi samstarfinu í Gjaldmiðilsbandalaginu?
Svar: Já. Sameiginlegur gjaldmiðill í löndum sem hafa mismunandi efnahagsgerð og mismunandi efnahagsþróun leiðir bara til vandræða.

Leiðir sameiginleg peningastefna og sömu stýrivextir í gjaldmiðilsbandalagi til þess að hætta á fasteignabólum og fjármálakreppum minnkar?
Svar: Nei. Það voru ekki hvað síst hinir lágu vextir á evrusvæðinu sem leiddu til óhóflegrar þenslu og síðan verðhruns á Írlandi og Spáni. Þessi lönd hefðu þurft aðra vaxtastefnu og hærri vexti .

Hefur aðild að ESB og Gjaldmiðilsbandalaginu verið trygging gegn því að ríki sýni ábyrgðarleysi í efnahagsmálum?
Svar: Greinilega ekki!

Er ástæðan fyrir fjármálakreppunni aðallega ábyrgðarleysi í ríkisfjármálum?
Svar: Léttúð í ríkisfjármálum átti að einhverju leyti hlut að máli í hluta evrulandanna, en hinn ógurlegi halli á rekstri ríkissjóða sem hefur átt sér stað eftir 2008 er afleiðing kreppunnar en ekki orsök.

Getur svokölluð innri gengislækkun (launa- og kostnaðarlækkanir) bætt alþjóðlega samkeppnishæfni veiku landanna í Gjaldmiðilsbandalaginu?
Svar: Já. En kostnaðurinn er vaxandi skuldabaggi og versnandi greiðsluhæfi með hættu á gjaldþroti.

Hefur evran aukið á félagslega og pólitíska sundrungu innan og milli landa í Evrópu og ýtt undir vöxt fasískra tilhneiginga og andúðar á innflytjendum?
Svar: Já.

Er evruverkefnið dýrasta tilraun í efnahagsmálum og stjórnmálum á okkar tíð þegar litið er til afleiðinga í efnahagsmálum, stjórnmálum og félagsmálum?
Svar: Því miður virðist svo vera.

Hversu stór verður reikningurinn sem sendur verður skattgreiðendum í evrulöndunum?
Svar: Hef ekki hugmynd. En hann verður stór.

Hefur aukið vald Seðlabanka Evrópu komið til skoðunar í þjóðþingum aðildarlanda og hafa íbúar evrusvæðisins verið upplýstir um hinar gífurlega miklu skuldbindingar sem Seðlabanki Evrópu og framkvæmdastjórn ESB hafa komið á herðar skattborgaranna?
Svar: Varla.

Samræmist aðild að Gjaldmiðilsbandalaginu því að þjóðirnar hafi sjálfsákvörðunarrétt um eigin mál?
Svar: Nei, svo virðist ekki vera. Ráðin eru tekin af ríkjum sem lenda í erfiðleikum. Fjármagnsmarkaðir fá aukið vald og ríkisfjármálum landanna eru settar skorður. Fyrir vikið hefur hlutverk þjóðþinganna dregist saman, ekki bara í þeim löndum sem eiga við vanda að glíma, heldur í öllum evrulöndunum.

Takmörkuð skýrsla um stöðu fatlaða

Rannveig Traustadóttir forstöðumaður Rannsóknarseturs Háskóla Íslands í fötlunarfræðum  virðist sniðganga eðlilegar vinnureglur fræðimanna þegar hún dregur þær ályktanir af takmarkaðri skýrslu sinni að hagsmunum fatlaðra sé betur borgið innan ESB.

Skýrslan er unnin fyrir Öryrkjabandalag Íslands.

Hvergi í þessari stuttu skýrslu er hægt að sjá að gerð sé tilraun til þess að bera saman raunverulega stöðu fatlaðra innan og utan ESB, og verður heldur ekki séð að gerð sé tilraun til að lýsa þeirri breytingu sem raunverulega hefur orðið á högum fatlaðra í þeim löndum sem gerst hafa aðilar að Evrópusambandinu.

Það vantar alla reynsluathugun í skýrsluna.

Hún er hins vegar uppfull af lýsingum um stefnumótun, stjórnsýslu, stofnanir og samstarf af ýmsu tagi.

Skýrslan er nánast ein dásemdarupphafning um reglur og stefnu, en þó er að finna nokkur gagnrýnisatriði um stöðu fatlaðra í Evrópusambandinu.  Þar segir meðal annars:

Félagslegir styrkir hafa meðal annars verið notaðir til að byggja upp þjónustu við fatlað fólk víða um Evrópu. En ýmsir aðilar hafa jafnframt gagnrýnt að uppbyggingarstyrkir ESB hafi í sumum tilvikum verið notaðir til að byggja upp eða endurnýja gömul og úrelt aðgreind úrræði fyrir fatlað fólk svo sem stórar sólarhringsstofnanir. Bent hefur verið á að þessi notkun fjármuna ESB sé hvorki í samræmi við stefnu ESB í málefnum fatlaðs fólks né í samræmi við kröfur mannréttindasáttmála SÞ.

Þetta virðist þó ekki skipta nokkru máli í huga Rannveigar Traustadóttur. Niðurstöður hennar eru á þá lund að aðild Íslands að ESB myndi að öllum líkindum bæta aðstöðu fatlaðra.

Það væri fróðlegt að vita hvort einhverjir fjármunir hafi komið frá ESB við gerð þessarar skýrslu, annað hvort beint eða óbeint. Til dæmis væri fróðlegt að vita hvort Rannsóknarsetur í fötlunarfræðum hafi fengið beina eða óbeina styrki frá ESB og þá hve mikla.

Það er svo út af fyrir sig athyglisvert að heimildarlisti skýrslunnar er ófullkominn. Það verður t.d. ekki séð nákvæmlega hverjir eru viðmælendur höfundar.

 

Vinnumarkaður evrusvæðis fær falleinkunn í gjaldmiðlaskýrslu Seðlabankans

Það er tvennt sem er athyglisvert við niðurstöður nýlegrar gjaldmiðlaskýrslu Seðlabanka Íslands um vinnumarkaðsmál.

Annars vegar segir í skýrslunni að vinnumarkaður evrusvæðisins sé mjög ósveigjanlegur og að þau fyrirheit um úrbætur sem boðuð voru með evrunni hafi að engu orðið. Hins vegar segir að vinnumarkaður á Ísland búi við ýmis jákvæð skilyrði og að hætta yrði á að þau myndu versna þannig að við gætum lent í svipaðri aðstöðu og Grikkir og Spánverjar ef við tækjum upp evru.

Eða eins og segir í skýrslunni í lok 14. kafla um sveigjanleika og stofnanaumhverfi vinnumarkaðar á blaðsíðu 361:

Að öllu samanteknu virðist sveigjanleikinn á íslenskum vinnumarkaði allnokkur í samanburði við önnur lönd stærra myntbandalags. Fyrirtæki hafa t.d. svigrúm til að bregðast fljótt við áföllum með breyttum vinnutíma, breyttu starfshlutfalli eða uppsögnum. Breytingar í atvinnuþátttöku og fólksflutningar hjálpa einnig til við aðlögun þjóðarbúsins eftir efnahagsskelli. Nafnlaun virðast hins vegar nokkuð tregbreytanleg niður á við, sem bendir til þess að erfitt gæti orðið að laga þjóðarbúskapinn að nýjum aðstæðum eftir stór efnahagsáföll með því að lækka almennt kostnaðarstig í landinu. Að sama skapi hefur launakostnaður kerfisbundið hækkað meira en sem nemur framleiðniaukningu vinnuaflsins en á móti hefur gengi krónunnar lækkað til að viðhalda samkeppnisstöðu atvinnuveganna. Innan myntbandalags er sá kostur ekki lengur fyrir hendi. Því myndi myntbandalagsaðild kalla á breytingar á ákvörðunum um nafnlaun hér á landi eigi samkeppnisstaða þjóðarbúsins ekki smám saman að veikjast sem gæti endað með alvarlegum vanda svipuðum þeim sem sum ríki á evrusvæðinu glíma nú við.

Reynslan af evrusvæðinu sýnir að ekki er tryggt að myntbandalagsaðild knýi sjálfkrafa á um umbætur á vinnumarkaði. Vinnumarkaðir evrusvæðisins voru töluvert ósveigjanlegir fyrir stofnun myntbandalagsins og litlar breytingar hafa verið gerðar eftir að myntbandalagið tók til starfa, þótt sveigjanleiki hafi að einhverju leyti verið aukinn í sumum ríkjum með tvískiptingu vinnumarkaðar þar sem hluti hans nýtur lakari kjara og minni uppsagnarverndar. Nafnlaun á evrusvæðinu eru enn mjög ósveigjanleg og mismunur í þróun launakostnaðar milli evruríkja hefur jafnvel aukist eftir aðild. Fólksflutningar innan evrusvæðisins eru tiltölulega litlir og töluvert minni en t.d. innan Bandaríkjanna. Þessir fólksflutningar virðast ekki hafa aukist þrátt fyrir samninginn um frjálst flæði vinnuafls (samninginn um Evrópska efnahagssvæðið) og Schengen-samninginn, sem áttu að auðvelda hreyfanleika vinnuafls. Aðlögun á vinnumarkaði hefur því í auknum mæli þurft að eiga sér stað í gegnum sveiflur í atvinnu og atvinnuleysi með tilheyrandi efnahags- og félagslegum vandamálum.“

 

Þarf frekari vitna við um að það sé mesta óráð fyrir Íslendinga að styðja aðild að ESB?

Vaxandi atvinnuleysi innan ESB

Lýðræðishalli ríkisstjórnar VG og Samfylkingar

Umræða um lýðræðishalla í ESB fer víða vaxandi í aðildarlöndunum. Gagnrýni og efasemdir Breta og fleiri bera vott um þetta.

Hins vegar fer minna fyrir umræðunni um þann lýðræðishalla sem er í boði ríkisstjórnarinnar vegna aðildarumsóknarinnar.

Eins og komið hefur fram felur umsóknarferlið það í sér að Íslendingar eiga að uppfylla öll helstu skilyrði Evrópusambandsins um aðild. Stjórnkerfið er virkjað í því að koma Íslandi að því leyti inn fyrir múra ESB.

Þjóðin hefur aldrei verið spurð að þessu. Tómas Ingi Olrich hefur verið óþreytandi í að benda á atriði af þessu tagi, sbr. greinina sem hann birtir í Morgunblaðinu í dag og mbl.is vitnar hér í.

Vinstri græn snúa svo lýðræðinu á hvolf með því að vinna að því hörðum höndum að koma Íslandi inn í ESB með aðlögunarferlinu þótt þau séu á móti aðild. Karli Marx hefði líklega þótt þetta undarleg díalektík.

Mbl.is segir svo frá:

„Er það í anda lýðræðisins að sækja um aðild að Evrópusambandinu, án þess að ganga úr skugga um að þjóðin styðji þá umsókn?“ spyr Tómas Ingi Olrich, fv. alþm., í grein í Morgunblaðinu í dag.

Er það ásættanlegt frá sjónarmiði lýðræðisins, ef annar þeirra stjórnmálaflokka, sem standa að umsókn Íslands, er yfirlýstur andstæðingur aðildar? Í grein sinni segir Tómas Ingi m.a.: „Ef svarið við þessum tveimur spurningum er já er ríkisstjórn Íslands á réttri braut í viðræðum sínum við ESB. Ef svarið er nei er þjóðin komin út af braut lýðræðisins undir forystu ríkisstjórnarinnar og þeirra sem umsóknarferlið styðja. Ákvörðunin um aðildarumsókn er eitt stærsta skref, sem tekið hefur verið í íslenskum stjórnmálum frá stofnun lýðveldisins 1944. Óraunhæft er að reikna með því að þessi blekkingarleikur hafi engin eftirmál. Hann mun hafa það gagnvart Evrópusambandinu, en ekki síst gagnvart íslensku þjóðinni.“

Lokaorð þingmannsins fyrrverandi: „Mjög sterk tengsl eru milli þess sem er að gerast í þjóðríkjunum, sem standa að ESB, og þróunar lýðræðishalla sambandsins sjálfs. Það er sama aflið, sem veikir lýðræðið hjá aðildarþjóðum ESB annars vegar og eflir hins vegar valdamiðstöð án lýðræðislegs umboðs í stjórnstöðvum Evrópusambandsins.“

Lýðræðishalli ESB