Bjóðum Kínverjum krónubréf

Kínverjar eru í þeim vanda að eiga ógrynni fjár en fáa örugga geymslustaði fyrir viðskiptajöfnuð sinn. Bandaríkjadalur er í uppnámi vegna fjárlagahalla og deilna milli Obama í Hvíta húsinu og þingsins. Evran stendur á bjargbrúninni og gæti hrunið fyrirvaralaust.

Íslenska krónan er orðin giska traust fjárfesting í samanburði við veiklulegar myntir austan hafs og vestan.

Bjóðum Kínverjum krónubréf.

Kínverjar styðja evruna og ESB

Miðstýringin frá Brussel - á mannamáli

Gunnar Skúli Ármannsson skrifar um síðustu tilburði Evrópusambandsins til að ,,samræma" þjóríki í eina heild. Miðstýringin gengur nú um stundir undir heitinu samkeppnissáttmáli. Einkennin eru eftirfarandi:

Samkeppnissáttmáli Evrópusambandsins gengur út á eftirfarandi:

1. Afnema vístöluhækkun launa=launalækkun.
2. Minnka kostnað vegna  vinnuafls=launalækkun.
3. Auka framleiðni vinnuafls með því að minnka regluverk iðnaðarins=þrælahald.
4. Auka sveigjanleika vinnumarkaðarins=hægt að segja fólki upp strax.
5. Minnka skatta á vinnuafli=auka tekjur einkaaðila á kostnað ríkisins.
6. Auka verktöku=skúringakonan verður verktaki án réttinda stéttarfélaga.
7. Hækka eftirlaunaaldur=vinna þangað til við dettum í kistuna.
8. Samhæfa skatt á fyrirtækjum= til að lækka hann síðan.
9. “Schuldenbremse” Skuldabremsa. Þá er löndum ekki leyft að skulda meira en ákveðna prósentu af þjóðarframleiðslu. Mælt er með því að þau lönd sem gangast undir Euro Pact setji reglur hans í stjórnarskrá eða í lög. Síðan verða viðkomandi þjóðríki að fylgja þessum reglum undantekningarlaust.

Ráðherrar Vinstri grænna svíkja flokksmenn

Hvanneyrarskólinn er undir ráðuneyti menntamála en sitjandi menntamálaráðherra er Svandís Svavarsdóttir. Þar er boðið upp á ráðstefnu í aðlögun íslensks landbúnaðar að Evrópusambandinu og eru herlegheitin greidd með ESB-styrkjum.

Vinstrivaktin gegn ESB vekur athygli á svikum ráðherra Vinstri grænna á flokkssamþykkt sem hljóðar svo

Þar til þjóðin hefur tekið sína ákvörðun þarf að tryggja að ekki verði gerðar neinar breytingar á stjórnsýslunni eða íslenskum lögum í þeim eina tilgangi að laga íslenskt stjórnkerfi fyrirfram að reglum Evrópusambandsins. Ekki verði heldur tekið við styrkjum sem beinlínis eiga að undirbúa aðild. 

Ráðarherrar Vinstri grænna umgangast flokksmenn með fyrirlitningu þeirra sem þykjast fara með valdið. Þegar kemur að kosningum verða svikin rifjuð upp.

Aðildarsinnar í afneitun

Heimssýnarbloggið ætti ekki að kvarta en stundum er lítilsigldur málflutningur aðildarsinna beinlínis neyðarlegur. Í gær mátti lesa um nýjasta framlag Benedikts Jóhannessonar formanns aðildarsamtakanna, sem enginn frýr vits en er meir grunaður um græsku.

Jórunn Frímannsdóttir er ekki í sama þyngdarflokki og Benedikt en leggur sig alla fram fyrir málstaðinn. Jórunn segist vilja aðild að Evrópusambandinu fyrst og fremst til að fá evruna. Jórunni tekst að skrifa heilan pistil án þess að víkja einu orði að stöðu Evrulands. Jaðarríkin eru í upplausn og engar líkur að Evruland haldist óskert.

Ísland mun ekki eiga þess kost að ganga til þess samstarfs sem var í Evrulandi einfaldlega vegna þess að það verður ekki til í óbreyttri mynd innan 2-5 ára. Annað tveggja gerist með Evruland, það liðast í sundur eða verður að sambandsríki með sameiginleg fjárlög og svo framvegis.

Aðildarsinnar eru í afneitun um ástandið í Evrulandi.

 

 

 

Evruland, Bretland og strandríkin í Norður-Atlantshafi

Bretland er í Evrópusambandinu en ekki Evrulandi sem aðeins 17 af 27 aðildarríkjum Evrópusambandsins eiga aðild að. Óhugsandi er að Bretland gangi inn í Evruland og jafnvel er hugsanlegt að vandræðin þar muni valda því að Bretland gangi úr Evrópusambandinu. Þar með gerbreytist staða strandríkjanna í norðri.

Vaxandi einhugur er í umræðunni um kreppu jaðarríkja Evrulands. Í meginatriðum koma aðeins tvær leiðir til greina, þótt útfærsla á hvorri leið um sig geti verið með margvíslegum hætti.

Í fyrsta lagi að Evruland sundrist með því að Grikkland og ef til vill fleiri jaðarríki hverfi úr myntsamstarfinu. Þar með er sjálft Evrópusambandið í hættu og gæti sem hægast liðast í sundur. 

Í öðru lagi: einmitt vegna þess að framtíð Evrópusambandsins er í húfi er möguleiki að ríku þjóðir Evrulands, Þýskaland sérstaklega, samþykki að verða varanlegur fjárhagslegur bakhjarl fátækari þjóða Evrulands.

Hvort heldur fyrri eða seinni kosturinn verði ofan á mun Bretland standa fyrir utan, segir Jeremy Warner á Telegraph. Hann telur ýmsa kosti við það að Evrulandi verði bjargað og Bretland færi út úr Evrópusambandinu í kjöfarið.

Frá sjónarhóli Íslands er myndin skýr. Með Bretland fyrir utan Evruland er kominn stuðari við ásókn Evrópusambandsins norður á bóginn. Strandríkin á Norður Atlantshafi; Ísland, Grænland, Færeyjar og Noregur ættu bandamann i gamla sjóveldinu Bretlandi gegn stórveldatilburðum Evrulands.

Búa sig undir að evrusvæðið sundrist

ESB opnar á frestun aðildarviðræðna við Ísland

Evrópusambandið opnar á frestun aðildarviðræðna við Ísland enda öllum ljóst að Íslendingar eru afgerandi á móti aðild. Talsmaður Evrópusambandsins var hér á fundi og í Morgunblaðinu í dag segir eftirfarandi um fundinn

Alexandra Cas Granje, sviðsstjóri stækkunarskrifstofu framkvæmdastjórnar ESB, segir að vinnan muni ávallt nýtast ákveði Ísland að fresta viðræðum og hefja þær svo aftur síðar.

Framkvæmdastjórnin í Brussel sannfærist æ betur um að engar forsendur eru hér á landi fyrir aðild. Aðeins einn stjórnmálaflokkur af fjórum á alþingi er fylgjandi aðild. Meirihluti þjóðarinnar er á móti aðild.

Drögum umsóknina tilbaka og hættum að gera bjölluat í Brussel.

Evran ógnar Evrulandi

Reynslan sýnir að það má draga verulega í efa að það sé hagkvæmt að vera með einn gjaldmiðil í allri Evrópu. Ýmsir vöruðu reyndar við því áður en lagt var upp í vegferðina með evruna að ósveigjanlegur vinnumarkaður og fleira myndi torvelda samstarfið.

Evrunni gekk margt í haginn á hagsældarárunum fyrst eftir innleiðingu hennar. En nú blasa við erfiðleikar í Evrópu og það er ekki hægt að líta framhjá þeirri staðreynd að evran á þátt í hluta vandans jafnvel þótt hagstjórn á heimasvæði skipti þar einnig máli.  Í skjóli evrunnar fengu til dæmis ýmsir í Evrópu lán á lágum vöxtum sem hafa nú orðið að hávaxta skuldaklyfjum. Rætt hefur verið um siðavanda (moral hazard) í Grikklandi og vaxtastefnu úr takti við hagkerfið í Írlandi, svo nokkuð sé nefnt.

Margar Evrópuþjóðir hafa orðið að taka á sig miklar byrðar vegna fjármálakreppunnar. Opinber rekstur hefur víða átt í kröggum, ekki síst vegna mikilla skulda. Reynt hefur verið að skera útgjöld í nokkrum löndum niður í talsverðum mæli. Opinberir starfsmenn hafa orðið að taka á sig kjaraskerðingu eða orðið fyrir atvinnumissi. Almennt atvinnuleysi hefur reyndar verið eitt mesta vandamál evruþjóðanna frá upphafi. 

Eitt alvarlegasta vandamálið í efnahagsmálum sem blasir við evruþjóðunum er þó að þróun launakostnaðar og framleiðni hefur verið mjög mismunandi eftir löndum. Þetta er langtímavandamál sem virðist hafa verið dulið fyrir mörgum þótt þeim sem skoða talnagögn sé þessi vandi ljós. Fyrir vikið er talsverður afgangur á viðskiptum nokkurra landa, aðallega Þýskalands, á kostnað annarra sem safna skuldum. Þetta er verulegt áhyggjuefni og ástæða þess að ýmsir segja að ekkert nýtt ríki ætti að taka upp evruna (samanber nýleg ummæli Heiner Flassbecks yfirmanns Alþjóðavæðingardeildar Viðskipta- og þróunarstofnunar Sameinuðu þjóðanna, en hann taldi t.d. algjört óráð fyrir Íslendinga að taka upp evru, eins og fram kom í erindi sem hann hélt í Háskóla Íslands í vetur).
 

Mismunandi þróun launakostnaðar viðhelst í skjóli þeirrar „festu“ semsameiginleg mynt veldur og sýnir að fyrirkomulagið er ekki hagkvæmt. Það erumdeilanlegt hvaða svæði væri hagkvæmt fyrir evruna, en ljóst er að henni hefurverið ætlað mun stærra svæði en gott þykir. Fyrir vikið er fyrirsjáanlegt aðnokkrar þjóðir á jaðarsvæðunum þurfa á næstu árum að taka á sig verulega kjaraskerðingu og sú leið sem valin er út úr erfiðleikunum er sú sem talin er að muni tryggja framtíð evrunnar en ekki sem bestan hag íbúanna.

Lausn ESB er að þvinga ríkin til svokallaðrar innri gengisfellingar sem felur í sér beinar launalækkanir og ýmsar aðrar skerðingar sem reynast munu þungbærar og óvinsælar. Spurningin er sú hvort slíkar aðgerðir verði ekki nauðsynlegar með reglulegu millibili á evrusvæðinu. Það er mun eðlilegra fyrir lönd í Evrópu sem hafa frábrugðna hagþróun frá þungaviktarlöndunum og öðru vísi hagkerfi að hafa eigin gjaldmiðil og leyfa honum þá að bregðast við aðstæðum á eðlilegan og sveigjanlegan máta. Vissulega getur sveigjanlegt gengi komið niður á ákveðnum hlutum hagkerfisins eða ákveðnum hópum, en fyrir hagkerfið í heild og fyrir viðkomandi þjóð í heild er það mun heillavænlegra en að vera niðurnjörvað í aðstæður líkt og sum evruríkin búa nú við.


Vegna umræðunnar hér heima er rétt að minna á að til þessa hefur það ekki verið talið heppilegt fyrir Ísland að hafa sama gjaldmiðil og aðrar Evrópuþjóðir. Ástæðan er fyrst og fremst sú að hagkerfið hér hefur búið við annars konar sveiflur en þau á meginlandinu. Reyndar viðurkennir OECD þetta í nýlegri skýrslu þegar samtökin ræða um kostnað vegna hugsanlegs aukins atvinnuleysis ef við tækjum upp evru. Vonarbiðlum evrunnar sem trúa því að hagþróun hér á landimyndi lagast að Evrópu skal bent á reynslu þeirra evruríkja sem nú þurfa neyðaraðstoð hvert á fætur öðru. Evruspámennirnir höfðu rangt fyrir sér. Hagkerfi Evrópu hafa þróast í sundur í veigamiklum atriðum. Samleitnin sem átti að fylgja Maastricht-skilyrðunum hefur að verulegu leyti reynst vera tálsýn. Meira að segja verðbólgan hefur þróast í ólíkar áttir.

Æ fleiri eru að gera sér grein fyrir þessum vanda evruríkjanna. Sjálfsagt hefði verið skynsamlegra fyrir Evrópusambandið að fara hægar í sakirnar í evruvæðingunni. Miklar efasemdir voru um að leyfa Grikkjum að vera með. Reynsla þeirra, Íra og fleiri þjóða ætti að vera okkur Íslendingum víti til varnaðar. Við höfum reyndar trú á að svo verði.

Sjá einnig grein í alþjóðaútgáfu Spiegel um sama efni.

Ragnar Arnalds: Össur blekkir auðtrúa sálir

Það var ósvífin blekking sem Össur utanríkisráðherra viðhafði þegar hann fullyrti blákalt í Silfri Egils 22. maí s.l. að Íslendingar gætu tekið upp evru þremur árum eftir aðild. Fullyrðingin er einkar digurbarkaleg þegar haft er í huga að íslenskt hagkerfi uppfyllir nú aðeins eitt af skilyrðunum fimm sem sett voru í Maastrichtsáttmálanum og Íslendingar hafa ALDREI uppfyllt öll skilyrðin á sama tíma eins og þó er gerð krafa um. Afar ólíklegt er að það verði næsta áratuginn.

Síðan er það allt önnur spurning hvort yfirleitt sé nokkur glóra í því fyrir Íslendinga að taka upp evru eftir þá skelfilegu reynslu sem mörg smærri ríkin á evrusvæðinu hafa fengið af myntsamstarfinu nú í seinni tíð.  Evrópski seðlabankinn hefur ákveðið með stuðningi ESB að Írar, Portúgalar og Grikkir megi ekki fallast á gjaldþrot einkabanka, þótt þeim sé í raun ekki viðbjargandi, heldur verði ríkissjóðir landanna að þiggja gríðarleg lán á háum vöxtum til að halda bönkunum á lífi. Ábyrgðin er því að fullu lögð á herðar skattgreiðenda komandi kynslóða í viðkomandi ríkjum.

Hér á landi hafa menn deilt hart um það hvort lágmarks innistæðutryggingar  Icesave reikninga Landsbankans  ættu að lenda á skattgreiðendum. Þær voru þó aðeins brot af allri skuldabyrðinni sem íslensku bankarnir þrír voru ábyrgir fyrir. En í Grikklandi, Portúgal og á Írlandi eiga skattgreiðendur framtíðarinnar að taka á sig alla skuldasúpuna. Og hvers vegna? Til að þýskir og franskir lánveitendur grísku, portúgölsku og írsku bankanna hafi allt sitt á þurru.

Kjósendur á Íslandi hafa hafnað því tvívegis með yfirgnæfandi meiri hluta að skattgreiðendur framtíðarinnar taki afglöp einkabanka á sínar herðar meira en þegar er orðið. Þeir munu enn síður sætta sig við að taka upp mynt ESB sem skuldbindur skattgreiðendur komandi kynslóða til að ábyrgjast afglöp einkabanka.

Evran hefur verið helsta tálbeita ESB-sinna frá því að umsókn um aðild var samþykkt. Enn sem fyrr eru engar líkur á að Íslendingar geti tekið hana upp sem mynt á næstu árum þótt þeir vildu. En þar á ofan er orðið ljóst að evrunni fylgja þess háttar skuldbindingar sem Íslendingar geta og munu aldrei fallast á. Ein helsta forsendan fyrir aðildarumsókn að ESB er því brostin og þegar af þeirri ástæðu er full ástæða til að afturkalla umsóknina.

Nýlega svaraði Árni Páll viðskiptaráðherra fyrirspurn Margrétar Tryggvadóttur um það hvort Ísland uppfyllti skilyrðin fyrir upptöku evru. Árni Páll neyddist til að játa að Ísland uppfylli aðeins eitt skilyrðið, þ.e. hvað varðar langtímavexti, en gefur þó í skyn að á þessu ári náist líklega að uppfylla verðbólguskilyrðið sem segir til um að verðbólga sé ekki meiri en 1,5 prósentustigum yfir meðaltali verðbólgu í þeim þremur aðildarríkjum ESB þar sem hún mældist minnst, en sú tala er 1,63%. En þar sem spáð sé að verðbólga á Íslandi árið 2011 verði 3%, séu líklegt að þetta skilyrði verði þó uppfyllt á árinu.

Fátt bendir til þess að nokkuð sé að marka þetta svar Árna Páls. Verðbólga á Íslandi fór þegar í maí s.l. upp í 3,4 % og fyrirsjáanlegt var að hún færi yfir 4%. Þetta hlýtur ráðherra efnahagsmála að hafa verið ljóst þegar hann svaraði fyrirspurninni 10. júní s.l. Greiningardeild Arion banka spáir nú 4,3% verðbólgu strax í júní. Hér er því bersýnilega á ferðinni enn ein blekkingin um möguleikann á upptöku evru, óskabarni og helstu tálbeitu ESB-sinna.

Ragnar Arnalds

(Tekið héðan.)

Ólafur Ragnar: fullur réttur Íslands í samfélagi þjóða

Ólafur Ragnar Grímsson forseti lýðveldisins flutti þjóðhátíðarræðu ársins á Hrafnseyri við Arnarfjörð, fæðingarstað Jóns Sigurðssonar. Ræðan er kröftug áminning um hvers virði fullveldið er og að ekki megi hrófla við undirstöðum þess. Forsetinn er ættaður af Vestfjörðum líkt og Jón Sigurðsson og þekkir af eigin raun brauðstrit alþýðufólks til sjávar og sveita sem er baksvið þjóðmálabaráttunnar á síðustu tveim öldum. Í framhaldi segir Ólafur Ragnar

Þegar Jón Sigurðsson ritaði Hugvekju til Íslendinga mótaði þessi heimanmundur ásamt lærdómi og reynslu boðskapinn, bjargið sem baráttan byggðist á, áherslur um þjóðarvitund og sjálfstæðisþrá. Þetta voru burðarásar sigranna sem síðar unnust, sumir löngu eftir að Jón var allur, hugsjónir í brjóstum fólksins sem safnaðist til Hrafnseyrar 17. júní 1911 og 1944, leiðarljós í uppbyggingu samfélags sem við hlutum í arf, undirstöður að traustum sessi Íslands í veröldinni; sjálfstæðisþrá og þjóðarvitund.

Nokkru síðar

Sjálfstæðisþrá og þjóðarvitund skópu líka sigrana í glímunni um landhelgina, veittu kynslóðunum sem okkur ólu kraft til að umbylta samfélagi fátæktar, gera menntun og velferð að réttindum allra, efla atvinnugreinar sem skapa ungu fólki fjölda nýrra tækifæra – allt árangur sem á rætur í hugsjónum Jóns Sigurðssonar og kynslóðanna sem fögnuðu 17. júní 1911 og 1944.

Lokaorðin eru bein tilvísun í umsókn Samfylkingarinnar um aðild Íslands að Evrópusambandinu

Okkur ber að vega slíkar ákvarðanir á vogarskálum Jóns Sigurðssonar, boðskapar hans, æviverks og stefnu – og einnig á vogarskálum fólksins sem með einurð og trúmennsku færði okkur fullan rétt í samfélagi þjóða heims, fólksins sem fyrir hundrað árum og á sigurstundum síðustu aldar var á þessum sögufræga stað.

Umorðun á sömu hugsun: drögum umsóknina tilbaka.

Umbi Össurar án umboðs

Stefán Haukur Jóhannesson er í umboði Össurar Skarphéðinssonar utanríkisráðherra aðalsamningamaður Íslands gagnvart Evrópusambandinu. Stefán Haukur skilur umboð sitt víðtækara en stjórnskipunin gerir ráð fyrir. Á Evrópuvaktinni segir um nýlegan útvarpsþátt þar sem Stefán Haukur var gestur.

Þarna lýsir Stefán Haukur því að hann og samnefndarmenn hans muni „útfæra“ álit meirihluta utanríkismálanefndar alþingis og gera þau að samningsmarkmiðum gagnvart Evrópusambandinu.

Stefán Haukur ætlar að taka sér vald sem ekki einu sinni margreyndum erindrekum Evrópusambandsins dettur í hug að embættismenn í lýðfrjálsu ríki taki sér. Í viðtali Fréttablaðsins 12.  febrúar í vetur við Timo Summa sendiherra Evrópusambandsins hér á landi kemur eftirfarandi fram, undirstrikun er spurning blaðamanns Fréttablaðsins

Næsta skref í þessu er að íslensk stjórnvöld kynni samningsmarkmið sín í hverjum málaflokki fyrir sig. Þú vísaðir til þessara markmiða á opnum fundi um daginn og sagðir að óeining í ríkisstjórn gæti tafið fyrir aðildarviðræðum? Þar var ég að svara spurningu úr sal um hvort það tæki lengri tíma fyrir stjórnvöld að svara um samningsmarkmið sín en hefur gert hingað til í spurningum um tæknileg atriði. Ég sagði að stjórnvöld hér þurfi tæknilega greiningu til að geta sett saman markmið sín, sem síðan fara í gegnum ríkisstjórn og Alþingi. Svona er ferlið og ég ætla ekki að giska á hversu langan tíma það tekur. Það fer eftir Íslendingum.

Summa gerir ráð fyrir aðkomu ríkisstjórnar og alþingis. ,,Svona er ferlið," segir hann en gleymir að Samfylkingin ræður yfir utanríkisráðuneytinu og lýðræðisleg vinnubrögð ekki í hávegum höfð þar á bæ.

Stefán Haukur starfar í umboði Össurar, ekki ríkisstjórnar og heldur ekki alþingis og enn síður þjóðarinnar. Þegar Össur tekur upp tjaldhælana sína í ráðuneytinu verður fararsnið á fleiri en honum einum.