Makríll, ESB-umsókn og strandríkjahagsmunir

Ef Ísland væri í Evrópusambandinu fengjum við skammtað frá Brussel leyfilegum hámarksafla. Og sá afli yrði harla lítill þar sem Ísland býr ekki að neinni veiðireynslu að heitir getur í makrílveiðum.

Inni í Evrópusambandinu ætti Ísland ekki neina strandríkjahagsmuni, þeir hagsmunir væru komnir í sameiginlega stjórnsýslu ESB - rétt eins og sambandið fer núna með hagsmuni írskra og skoskra sjómanna gagnvart okkur.

Og það eru strandríkjahagsmunir, veiðar fyrst og fremst, sem eru undirstöður velferðarþjóðfélags á Ísland. Hverjum dettur í hug að þessum hagsmunum sé betur borgið í Brussel en á Íslandi? 

 

Ráðherrar ræða makríl

Evran balkanvæðir jaðarríki ESB

Peningar eru á stórflótta frá jaðarríkjum evru-svæðisins, einkum Suður-Evrópu. Frankfurter Allgemeine segir frá ótta um balkanvæðingu einstakra ríkja með tilvísun í varanlegan óstöðuleika ríkjanna á Balkanskaga.

Þýskir og franskir bankar vinna skipulega að því minnka áhættuna af viðskiptum í Suður-Evrópu. Almenningur í þessum löndum tekur peningana sína úr bönkum vegna ótta um að vakna einn daginn við nýja mynt og frosnar bankainnistæður.

Afleiðingin er lömuð bankastarfsemi er getur ekki veitt fyrirtækjum eðlilega lánafyrirgreiðslu.

Enn eykst verðbólga á Spáni

ESB krefst frekari aðlögunar

Íslendingar verða að venjast sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins, sem kveður á altækt vald ESB yfir sjávarútvegi aðildarríkja.

Rökrétt er að Íslendingar afsali sér forræði yfir makrílstofninum til framkæmvdastjórnarinnar í Brussel á meðan aðlögunarviðræður standa yfir. Liður í aðlögunarferli umsóknarríkis inn í Evrópusambandið er að taka upp lög og stjórnsýslu sambandsins jafnt og þétt.

Steingrímur J. Sigfússon sjávarútvegsráðherra er þegar búinn að búa í haginn fyrir eftirgjöf gagnvart Evrópusambandinu enda í gildi samkomulag milli stjórnarflokkanna um aðlögun Íslands inn í Evrópusambandið.

Vilja hlé á ESB-viðræðunum

Hótanir halda lífi í ESB-umsókninni

ESB-umsóknin varð til með hótun: vorið 2009 neitaði Samfylkingin að mynda ríkisstjórn með VG nema fallist yrði á að sækja um aðild að Evrópusambandinu.

Þremur árum síðar þegar ESB er í upplausn og engin von til að Íslendingar samþykki aðild hótar Samfylking stjórnarslitum ef umsóknin verður dregin til baka.

Stærsta máli seinni tíma stjórnmálasögu landsins er haldið gangandi með ofbeldisorðræðu Samfylkingar.

Viðræðuslit leiddu til stjórnarslita

VG: tími stöðumats er liðinn, aðgerða er þörf

Vinstrihreyfingin grænt framboð fékk kosningu út á andstöðu við aðild Íslands að Evrópusambandinu. Forysta flokksins sveik þessa stefnu 16. júlí 2009 með því að styðja þingsályktun Össurar Skarphéðinssonar um að sækja um aðild að ESB.

Allir sem nenna að fylgjast með umræðunni í Evrópu vita að engar líkur eru á því að ESB starfi áfram óbreytt. Vegna evru-kreppunnar er sambandið í tilvistarkreppu sem varir næstu árin ef ekki áratug. Það eitt og sér er nægileg ástæða til að afturkalla ESB-umsóknina.

VG sveik í ESB-málinu og getur ekki gengið til kosninga með þau svik útistandandi. Eina leiðin til að bæta fyrir þau er að afturkalla ESB-umsóknina.

Samstaða um að fara yfir stöðuna í Evrópumálum

Sannfæring og verslun í pólitík

Mælingar sem gerðar eru á afstöðu fólks til þess að Ísland gangi í Evrópusambandið mæla iðulega hversu sterk sannfæringin er fyrir afstöðu viðkomandi. Það er gert með því að gefa svarendum kost á að svara því hvort viðkomandi sé ,,örugglega" eða ,,sennilega" með eða móti aðild.

Í öllum þeim könnunum sem mæla sannfæringuna fyrir afstöðunni eru andstæðingar aðildar með hátt skor í staðfestu sinni en fylgjendur með lágt skor. Umræðan í samfélaginu endurspeglar þennan mun á sannfæringu.  Andstæðingar aðildar eru ákafir í andstöðu sinni þar sem fullveldið og forræði okkar mála er í húfi. ESB-sinnar, á hinn bóginn, vilja ,,sjá hvað er í boði," - þeir spyrja um krónur og aura.

VG stendur fyrir róttæku hefðina í íslenskum stjórnmálum þar sem ekki var spurt um krónur og aura heldur pólitíska sannfæringu. Flokksmenn forvera VG, Alþýðubandalagsins, máttu tíðum sætta sig við skert kjör á atvinnumarkaði vegna stjórnmálaafstöðu sinnar.

VG er flokkur sem stofnaður er á grunni sannfæringar. Þegar flokkforystan selur sannfæringuna í stórpólitísku deilumáli eru aðeins krónur og aurar eftir. Og hver nennir að leggja VG lið upp á peninga?

„Subbulegar alhæfingar“ í ræðu Katrínar

Makríll er prófsteinn á ESB-aðlögun

Í grunnlögum Evrópusambandsins, Lissabon-sáttmálanum, segir að ákvarðanir um fiskveiðar á hafsvæði aðildarríkja séu alfarið á forræði Evrópusambandsins. Þetta er ástæðan fyrir því að Evrópusambandið talar máli útgerða á Írlandi í makríldeilunni við Íslendinga - en ekki írsk stjórnvöld sem mest lítið um málið að segja.

Í viðræðum Íslands við Evrópusambandið vegna aðildarumsóknar samfylkingarhluta ríkisvaldsins steytir á skeri vegna fiskveiðihagsmuna.  Evrópusambandið vill beygja Ísland til að samþykkja forræði sambandsins um ráðstöfun fiskveiðiauðlindarinnar. Í því felst að Evrópusambandið ákveður makrílkvóta Íslendinga.

Fiskveiðistefna Evrópusambandsins er endurskoðuð á tíu ára fresti. Endurskoðun stendur núna yfir og samkvæmt greiningu danskra og skoskra vísindamanna eru engar líkur á að breytingar verði á fiskveiðistefnunni svo nokkru nemi.

Af þessu má draga þá ályktun að ef og þegar Steingrímur J. Sigfússon sjávarútvegsráðherra tilkynnir samninga um makríl við Evrópusambandið þá sé það hluti af aðlögunarferli Íslands inn í sambandið.

 

 

Þrír kaflar stranda á makrílnum

Eina lausnin fyrir evruna?

ESB var á sínum tíma draumsýn og það var evran líka. Nú hefur hvort tveggja orðið að veruleika, sem er þó allt annar veruleiki en vonast hafði verið eftir, einkum varðandi evruna. Evru-draumsýnin er reyndar orðin að martröð. Samt er allt kapp lagt á að eysa vandræði evrunnar sjálfrar og koma í veg fyrir að hnökrar hennar íþyngi íbúum Evrópu um of. ESB og Seðlabanki Evrópu leita nokkuð hefðbundinna leiða í þeim efnum, en það eru ekki allir trúaðir á að lausnir þeirra dugi til lengdar. Það þurfi miklu róttækari leiðir til að leysa vandann.

Einn þeirra sem vill leita róttækra lausna er belgíski félagsvísindamaðurinn, heimspekingurinn og hagfræðiprófessorinn Philippe van Parys sem hefur verið verðlaunaður fyrir framlag sitt til umræðu um þjóðfélagsmál í heimalandi sínu og víðar.

Í stuttu máli segir hann að vandamál evrunnar sé aðallega af tvennum toga. Í fyrsta lagi sé hreyfanleiki vinnuafls of lítill í Evrópu til þess að það geti jafnað sveiflur í framboði og eftirspurn eftir vinnuafli á mismunandi svæðum í álfunni. Ástæðan er einkum mörg tungumál og ólík menning. Þetta sé annar helsti munurinn á Evrópu og Bandaríkjunum. Hinn munurinn sé sá að opinber og miðstýrð fjárframlög til ólíkra héraða sé margfalt meiri í Bandaríkjunum en í Evrópu, eða 20-40 sinnum meiri, og því geti Bandaríkjamenn á þann hátt brugðist betur við mismunandi hagsveiflum einstakra fylkja. Þetta skýrist af því að alríkið í Bandaríkjunum hefur talsvert umleikis, en styrkur ESB í hlutfalli af styrk einstakra ríkja er almennt mjög lítill og fjárveiting ESB til aðildarríkja og héraða sé örsmá í þeim samanburði og allt of lítil til að geta brugðist við og jafnað ólíkar hagsveiflur héraðanna. Fræðimaðurinn taldi að ekki væri útlit fyrir að breyting yrði á þessum tvennu.

Eina lausnin, segir van Parys, er að koma upp kerfi fyrir jöfn og ótekjutengd framlög til allra einstaklinga á evrusvæðinu. Þar yrði um að ræða ákveðið framlag til hvers einstaklings - sem yrði það sama hverjar sem tekjur eða aðstæður viðkomandi væru. Þannig væri hægt að jafna kjör allra að vissu marki, koma í veg fyrir skort, jafna eftirspurn og neyslu og draga úr þeim endalausa vanda sem blasað hefur við evrunni. Þessi framlög yrðu fjármögnuð með virðisaukaskatti.

Philippe van Parys kynnti þessar hugmyndir sínar í opnunarerindi á árlegri ráðstefnu bandarískra félagsfræðinga sem haldin var í Denver í Colorado í Bandaríkjunum um síðustu helgi. Fræðimaðurinn gerir sér aðspurður grein fyrir því að þessi hugmynd hans er draumsýn og að ekki séu margir í ESB-stofnunum sem aðhyllast þessar skoðanir hans. Hann fylgir máli sínu þó eftir með því að segja að allar nýjar stofnanir hafi verið draumsýn á sínum tíma - og því geti hans draumsýn allt eins orðið að veruleika og aðrar. Með því að deila sama ótekjutengda framlaginu niður á alla íbúa álfunnar yrði stuðlað að grunnframfærslu, vissum jöfnuði og væntanlega félagslegri sátt.

Hugmynd fræðimannsins er athyglisverð, en hún er þó mjög fjarri því að verða að veruleika. Miðað við að hann segi að evran standist ekki við núverandi aðstæður og að örfáir deili draumsýn hans um lausn mála virðist sem evran eigi sér litla von sem stendur.  Lausnin virðist ekki í sjónmáli. Fram kom í máli manna á göngum ráðstefnunnar að ýmsir telja að á meðan svo er sé skynsamlegra fyrir íslensku þjóðina að bíða í það minnsta átekta og fresta öllum áformum um inngöngu í þetta samband sem nú stendur á ansi veikum fótum. - SJS

Ræða framtíð Grikklands

Ímynduð blóðlykt Steingríms J.

Félagar Steingríms J. Sigfússonar sem halda úti Vinstrivaktinni velta fyrir sér merkingu eftirfarandi orða formannsins

Menn geta svo ekki horft fram hjá því, eins og venjulega, að þegar andstæðingar ríkisstjórnarinnar finna einhvers staðar blóðlykt þá eru þessi venjubundnu vitni leidd fram. Ég hélt að menn væru orðnir leiðir á því að láta nota sig til að reka ímyndaða fleyga í uppdiktaðar sprungur á milli stjórnarflokkana.

Vinstrivaktin segir um þessi ummæli

Þessi niðurlægjandi tónn í garð Katrínar, Svandísar og Árna Þórs vegna yfirlýsinga þeirra er athyglisverður og ber vott um að Steingrímur er ekki í rónni yfir umræðunni um VG og ESB sem átt hefur sér stað nú seinustu dagana.

Við hér á Heimssýn veltum fyrir okkur hvers vegna formaðurinn er með áhyggjur af ímynduðum ágreiningi.

 

 

ESB-aðlögun á fullt skrið eftir kosningar

Steingrímur J. Sigfússon formaður VG ætlar að láta ESB-umsóknina standa fram yfir alþingiskosningar og setja síðan aðlögunarferli Íslands inn í Evrópusambandið á fullt skrið - fái ríkisstjórnarflokkarnir haldið velli. Þetta má lesa úr svari Steingríms J., sem ráðherra sjávarútvegs og landbúnaðar, við fyrirspurn þingmannanna Jóns Bjarnasonar og Atla Gíslasonar.

Í svarinu viðurkennir Steingrímur J. aðlögunarkröfu Evrópusambandsins með þessum orðum

Þeir Atli og Jón spurðu einnig hvort ESB geti krafist þess að tilteknum áföngum verði náð í aðlögun íslenskrar stjórnsýslu að löggjöf ESB áður en samningskaflanum um landbúnað verður lokað. Í svari ráðherra segir að viðræður um samningskaflann séu ekki hafnar og því ótímabært að geta sér til um hvort og þá hvernig ESB kunni að setja fram lokunarviðmið í kaflanum. „Rýniskýrsla ESB um landbúnaðarkafla viðræðnanna nefnir stefnu íslenskra stjórnvalda um að ekki verði ráðist í breytingar fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu. Sú aðgerðaáætlun sem nú liggur fyrir byggist á þeirri nálgun.“

Aðeins 18 kaflar af 35 samningsköflum í viðræðum við ESB hafa verið opnaðir. Ástæðan er sú að ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hefur ekki treyst sér til að mæta aðlögunarkröfum Evrópusambandsins.

Ef ríkisstjórnin heldur velli verður litið svo á að hún sé komin með umboð frá kjósendum til að setja aðlögunarferli Íslands inn í Evrópusambandið á fullt skrið.

Engu breytt fyrir atkvæðagreiðslu