Ný tegund stjórnarfars

 Enn á ný ýtir Arnar Þór við Íslendingum með meitluðum og innihaldsríkum skilaboðum um inntak lýðræðis og valds. Arnar þór ritar í Morgunblaðið og er greinin endurbirt af Félagi Sjálfstæðismanna um fullveldismál.

Arnar Þór segir m.a.:

"Íslendingar hafa enn ekki vaknað til vitundar um þá varasömu stöðu sem hér er uppi. Í kjölfarið hef ég velt því upp af fullri alvöru hvort við stöndum mögulega frammi fyrir því að einhver ný tegund stjórnarfars sé að ryðja sér til rúms, þar sem valdið kemur ekki lengur frá þjóðinni, heldur að ofan; frá miðstýrðu, fjarlægu yfirþjóðlegu embættisvaldi, þar sem samnings- og lagaákvæði eru aðeins til skrauts, þar sem menn taka sér vald í krafti embættis og sæta sjálfir engri valdtemprun."

Tímabært er að ræða þessi mál með öðrum hætti en með útúrsnúningum og innihaldslausu fjasi um að þeir sem vilji ekki meira valdaframsal ti útlanda séu steintröll. 

https://fullveldisfelagid.is/kreppa-lydraedisins/?fbclid=IwAR0bQstzM5G0pkkbmSC_Kl-yQFjvOxJTxZaVVbdtFO82j5hIyImoU3EbcO8 

Jón, Ásgeir og frjáls verslun

Ásgeir Jónsson, seðlabankastjóri, er þekktur fyrir áhuga sinn á sögu Íslands.  Í grein í Feyki fjallar hann um þau vatnaskil sem urðu við siðaskiptin.

Ásgeir ræðir meðal annars hversu hagstætt það var fyrir Dani að hafa öll tök á Íslandsversluninni.  Það var á hinn bóginn óhagstætt Íslendingum.  Í þessum málum eru þeir sammála, Jón Sigurðsson forseti og Ásgeir, sem og fjölmargir aðrir, að frjáls verslun – frjáls samskipti við umheiminn séu lykillinn að velmegun Íslands.

Það verður kynslóðum framtíðar ráðgáta hvers vegna hópur manna á Íslandi vildi í upphafi 21. aldar færa vald yfir Íslandsverslun til erlendra manna sem bjuggu í fjarlægri borg og sóttu umboð sitt til annarra en Íslendinga. 

https://www.feykir.is/is/frettir/um-hnignun-islands-eftir-sidaskipti-askorandinn-asgeir-jonsson-brottfluttur-skagfirdingur?fbclid=IwAR1cnG39ewREuehL-IDAOBXFrE20Xr2A-8zihK-Zxlubn7AEJlgAf0YXP0w

 

"Aðildarsamningaviðræðu"þingmaður í framboð fyrir VG?

Einn furðulegasti leikþáttur stjórmála liðinna ára voru hinar svokölluðu “samningaviðræður” um innlimun Íslands í Evrópusambandið.  Látið var í veðri vaka að stórkostlegar samningaviðræður væru í gangi þegar ljóst var frá upphafi að aðildarríki Evrópusambandsins gangast refjalaust undir löggjöf sambandsins, eins og hún er, og ekki síður eins og valdamönnum sambandsins þóknast að hafa hana í framtíðinni. Evrópusambandinu sjálfu má segja til hróss að aldrei var nein fjöður dregin yfir það.  Það gerðu hins vegar ástmenn þess á Íslandi.

Einn þeirra sem vildi fyrir alla muni eiga í “samningaviðræðum” við Evrópusambandið er Róbert nokkur Marshall.  Hann er nú sagður vilja verða þingmaður fyrir stjórnmálaflokk sem að jafnaði hefur verið hallur undir fullveldi þjóðarinnar.  Einu sinni bognuðu sumir þingmanna flokksins að vísu í þeirri baráttu, en það gerist vonandi ekki aftur.

Hvaða afstöðu skyldi téður Róbert nú hafa til “samningaviðræðna”.  Vill hann ræða endurskoðun á EES-samstarfinu, eða langar hann kannski undir niðri að afhenda erlendu ríkjasambandi völdin yfir Íslandi? 

Væri ekki heiðarlegt af Róberti að upplýsa um það?

 

https://frettabladid.overcastcdn.com/documents/210126.pdf

Skrýtin skepna þessi EES

Eins og við mátti búast sömdu Bretar og Evrópusambandið á elleftu stundu.  Sá samningur lýtur að frjálsri verslun, báðum til hagsbóta og hann veldur mörgum í Noregi og á Íslandi heilabrotum. 

Hvernig stendur á því að Íslendingar greiða verulegar upphæðir fyrir aðgang að markaði Evrópusambandins sem er svo ekki hindranalaus fyrir helstu útflutningsafurð Íslendinga, sjávarafurðir?  Hvernig má það vera að Ísland ætli að leyfa Evrópusambandinu að skattleggja alla ferðamenn sem til Íslands koma frá löndum utan Schengensambandsins?  Hvernig stendur á því að Íslendingar láta óteljandi reglur og tilskipanir yfir sig ganga, óháð því hvort þörf sé á þeim og hvað það kostar samfélagið?  Hvernig stendur á því að Íslendingar framselja vald í orkumálum til Evrópusambandsins?

Er ekki tímabært að endurskoða fyrirbærið EES?

 

https://neitileu.no/aktuelt/brexit-viser-at-det-finnes-alternativer-til-eos-avtalen

Eins og sjálfstæð þjóð

Kári Stefánsson hefur verið á höttunum eftir bóluefni fyrir Íslendinga.  Af óljósum ástæðum sem virðast tengjast Evrópusambandinu hafði stjórnvöldum á Íslandi gengið verkið illa.  Af því tilefni segir Kári:  "Þetta er bara dæmi um það hvað það get­ur verið mik­il­vægt að geta hagað sér eins og sjálf­stæð þjóð..."

Um það þarf auðvitað ekki að hafa fleiri orð, en það er ágætt að rifja það upp öðru hverju. 

https://www.mbl.is/frettir/innlent/2021/01/08/litur_ut_fyrir_ad_thetta_aetli_ekki_ad_ganga/

Lýðræði á nýjum áratugi

Árum saman hefur umræða um stöðu Íslands gagnvart Evrópusambandinu einkennst af útúrsnúningum og málskrúði sem hnoðað er saman úr tískuorðum sem hafa óljósa tengingu við raunveruleikann.   Sú heimsmynd hefur verið máluð að Íslendingar dragi andann í gegnum EES-samninginn og á tímabili datt stjórnvöldum í hug að hægt væri auka súrefnismettun í blóði þjóðarinnar með því að færa enn meiri völd til útlanda og ganga sjálfu Evrópusambandnu á hönd.

Segja má að áróður fyrir þessari heimsmynd hafi náð hámarki með undarlegum myndböndum stjórnvalda á 25 ára afmæli EES-samningsins.  Þar var samningnum þakkað allt mögulegt og ómögulegt.  Flest þau mál sem þar voru tengd við EES voru í góðu lagi áður en samningurinn kom til sögunnar og aldrei hefur verið ástæða til að ætla að þeim væri ekki vel fyrir komið án fyrrnefnds samnings.   Í umræðunni hefur jafnan gleymst að Íslendingar hafa átt í miklum viðskiptum við aðrar þjóðir frá landnámi, ferðast um útlönd og numið þar þau fræði sem best hafa talist hverju sinni. Engar horfur hafa verið á breytingum á því á síðari tímum.    

Vatnaskil hafa nú orðið í umræðu um fullveldi Íslands.  Í stað orðskrúðs sem lýtur að því að erlendir aðilar með óljóst umboð frá þjóðinni eigi að setja Íslendingum lög spyrja sífellt fleiri hvernig það megi vera að vilji Evrópusambandsins sé orðinn að meginröksemd fyrir lagasmíði á Íslandi.  Að öðrum ólöstuðum hefur Arnar Þór Jónsson, dómari, gengið einna vasklegast og skýrast fram í að færa í orð það sem margir hafa hugsað, að best fari á því að þeir sem setji landsmönnum lög hafi til þess umboð frá landsmönnum sjálfum.  Þetta kann að vera augljóst, en í umræðu síðustu ára hefur sífellt orðið skýrara að furðu stór hluti af löggjöf Íslands verður ekki til með þeim hætti.  Lög eru samin í fjarlægu ríki þar sem enginn spyr hvort eða hvernig þau lög gagnist Íslendingum.  Því síður er spurt hvað það kosti samfélagið að framfylgja lögunum.  Hlutverk kjörinna fulltrúa er í vaxandi mæli bundið við að staðfesta þýðingar á hinum erlendu lagabálkum, koma vel fram og gæta þess að gera ekkert sem valdið gæti almennri hneykslun.  Þessi undarlega staða kom skýrt fram í umræðu um þriðja orkulagabálk Evrópusambandins þar sem mikið lá á að samþykkja lögin af þeirri ástæðu einni að Evrópusambandið langaði svo reiðinnar býsn til þess. Aðrar ástæður fundust ekki, sama hversu vel var leitað.      

Eitt helsta verkefni komandi ára verður að vinda ofan af þessu óheppilega fyrirkomulagi við stjórn landsins.  Taka verður EES-samstarfið til endurskoðunar með það að leiðarljósi að lög verði samin og samningar gerðir með hagsmuni þeirra sem í landinu búa í huga.  Að þeir sem að þeim gjörningunum komi þurfi í framtíðinni að standa fyrir máli sínum gagnvart kjósendum í landinu.  Það er kallað lýðræði og það þarf að auka.    

Að lokum verður ekki skilið við árið 2020 án þess að minnast á annað mál sem lengi verður í minnum haft.  Af því máli verður einfaldur lærdómur dreginn og hann er sá að það er ekki ætlast til þess að ríki sem álpast hafa í Evrópusambandið komist þaðan sársaukalaust út. Gleymum því aldrei.

 

 

BREXIT sigur - Bretland endurheimtir fullveldi sitt og fer út úr ESB með hagstæðum samningi

BREXIT, útganga Bretlands úr Evrópusambandinu sem samþykkt var í stærstu þjóðaratkvæðagreiðslu sem fram hefur farið í Bretlandi árið 2016 hefur ekki gengið þrautalaust fyrir sig.

Lýðræðisleg úrslitin voru gríðarlegt áfall fyrir ESB forystuna í Brussel og einnig stjórnmála- og embættismannaelítuna og meginstraums fjölmiðlana þar sem flestir börðust fyrir ESB aðild Bretlands.

BREXIT var óvæntur og kærkominn sigur almennings og stórsigur lýðræðisins gegn öllum þessum sjálfsumglöðu og yfirlætisfullu elítum.

En frá upphafi var ljóst að ESB forystan ætlaði sér með öllum brögðum að hafa þjóðaratkvæðagreiðsluna í Bretlandi að engu, eins og þeir höfðu reyndar ítrekað gert gagnvart öðrum þjóðaratkvæðagreiðslum annarra aðildarríkja, og alltaf komist upp með það þegar það hentaði þeim. ESB krafðist því nýrrar þjóðaratkvæðagreiðslu af því að úrslitin voru þeim ekki að skapi. 

Stjórnmálaelítan og Breska þingið í Bretlandi voru endalaust eftirgefanleg og eilíflega frestuðu þau útgöngunni og voru þannig tilbúin að hjálpa þeim að eyðileggja og þynna BREXIT út og gera það að eiginlega engu.

BREXIT sinnar voru þó fastir fyrir og vörðust hart og á endanum var ESB sinnanum Teresu May bolað úr forystu Breska Íhaldsflokksins og grasrótin kaus BREXIT þingmanninn og baráttumanninn Boris Johnson sem leiðtoga sinn. Fljótlega boðaði hann til nýrra kosninga þar sem hann vann sögulegan stórsigur með 80 sæta meirihluta undir kjörorðinu "Get BREXIT done". Úrslitin voru áfall fyrir ESB og þeirra fylgjendur í Bretlandi. Sigurinn mátti Boris þakka einörðum stuðningi sínum við að framfylgja skýrum vilja þjóðarinnar og klára BREXIT, en þar naut hann einnig stuðnings Nigels Farages leiðtoga BREXIT flokksins og líka grasrótar Breska Verkamannaflokksins sem stutt hafði BREXIT frá fyrstu, en verið illa svikið af forystu flokksins og studdi því Boris og BREXIT í þessum kosningum.

Boris Johnson og ríkisstjórn hans kom því fljótlega í gegn að formleg útganga úr ESB yrði þann 31. janúar 2020 og að Bretland færi endanlega út úr sambandinu að fullu án möguleika á frekari framlengingu þann 31. desember 2020. Það var bundið í lög að Bretland færi út án samnings við ESB eða ekki, hvað sem tautaði eða raulaði. Þá loksins var forystu ESB ljóst að hún gæti ekki hundsað BREXIT og þá hófust loksins alvöru samningaviðræður þar sem samninganefnd Breta undir forystu Lords Frosts hafði undirtökin frá byrjun. 

Útgangan með ekki fullkomnum en samt nokkuð hagstæðum samningi við ESB hefur nú verið landað á elleftu stundu þar sem öll helstu samningsmarkmið BREXIT og Bretlands hafa í meginatriðum náð fram að ganga. 

"TAKE BACK CONTROL"

Bretland endurheimtir aftur lýðræðisleg völd þjóðarinnar frá Brussel og verður aftur sjálfstæð þjóð sem ræður eigin örlögum.

Sjálfstætt fullvalda strandríki sem ræður yfir eigin löggjafarvaldi, eigin fiskveiði- og efnahagslögsögu og sínum efnahags- viðskipta- og peningamálum sjálft.

Ræður sínum landamærum og sinni eigin innflytjendastefnu.

Síðast en ekki síst verður Bretland laust undan lagahrammi ESB dómstólsins og endurheimtir dómsvaldið að fullu til breskra dómstóla.

Nigel Farage faðir BREXIT sagði nú á þessum sögulegu tímamótum.
"Stríðið er búið, þetta sögulega samkomulag um BREXIT  er ekki fullkomið en samt gríðarlega mikilvægt og stórt framfaraskref fyrir þjóð okkar."

Heimssýn óskar Bresku þjóðinni innilega til hamingju með útgönguna úr ESB nú um áramótin.

Dýrkeypt „gleðitíðindi“

Evrópunefnd um innkaup bóluefnis

Skrýtnir snúningar gerast nú í bóluefnismálum.  Getur verið að yfirvöld á Íslandi hafi sent bænaskjal til nefndar um bóluefni í Brussel í stað þess að senda mann í bóluefnabúðina eins og bresk og bandarísk stjórnvöld virðast hafa gert?

 

 https://www.mbl.is/frettir/erlent/2020/12/19/esb_missti_af_boluefnislestinni/

Hvar eru lýðræðis- og fullveldissinnar stjórnmálaflokkanna?

Stór og vaxandi hópur fólks innan Sjálfstæðisflokksins hefur áhyggjur af útvötnun fullveldis Íslands og þróun lýðræðisins.  Víst er að eins er í öðrum flokkum.  Þar skortir ekki hugmyndir um hvað megi betur fara í stjórn landsins.  Varla telja liðsmenn þeirra flokka sem telja sig til vinstri að hagsmunum íslenskrar alþýðu sé best borgið með því að landinu sé stjórnað með tilskipunum sem sniðnar eru að hagsmunum hins evrópska stórauðvalds, eða hvað?  Hvað með þá sem leggja áherslu á framsækni í upplýsingatækni og lýðræði? Hvort telja þeir vænlegra að vinna að framgangi mála sinna með því að bera þau fram á Alþingi sem hefur alvöru löggjafarvald, eða með því að senda bænaskjal til erlendrar stofnunar?

Er ekki tímabært að fullveldissinnar í fleiri stjórnmálaflokkum láti rödd sína heyrast, þótt ekki væri nema með því að bjóða Arnari Þór Jónssyni á fund?

https://www.youtube.com/watch?v=SKFiIR0NmR4

https://thjodmal.is/2020/11/23/sjalfstaedisbarattan-nyja/

 

Fullvalda í 102 ár

Enginn þeirra sem kominn var af barnsaldri haustið 1918 er enn á meðal okkar og kvarnast hefur úr þeim glaða hópi sem stofnaði lýðveldi á Íslandi árið 1944. Sumir þeirra sem þá voru komnir til vits og ára og létu jafnvel að sér kveða í þágu þjóðarinnar eru þó enn sprækir.  Einn þeirra er Páll Bergþórsson, veðurfræðingur.  Páll er glöggur maður, mannvinur og hefur ávallt haft ríkan skilning á mikilvægi fullveldisins.  Það hafði hann vorið 1944 þegar hann orti í Skólablað Menntaskólans í Reykjavík um ávöxtinn af baráttu öldungsins fyrir frelsi Íslendinga.  Páll skrifar enn, og ritaði nýlega grein í Morgunblaðið um framtíðarveðurfar og rannsóknir sínar á sveiflum í hitafari.   

Nú hefur Ísland náð því að vera fullvalda í 102 ár.  Vonandi auðnast menntskælingum ársins 2020 að gæta þess áfram, ekki síður en Páli og kynslóð hans.