Hugvekja til Íslendinga árið 2020

 

Árið 1848 ritaði Jón Sigurðsson hugvekju til Íslendinga.  Hún fjallaði um að farsælast væri að Íslendingar réðu málum sínum sjálfir.  Ólíkt því sem sumir halda var hugvekja Jóns ekki rómantískur vafningur, hnýttur saman með Danahatri, heldur færði hann skynsamleg rök fyrir því að það væri hagstæðast og skynsamlegast að haga málum þannig að lög um íslensk málefni væru sett af Íslendingum sjálfum.  Þau rök eiga svo sannarlega við í dag, en svo virðist sem margir hafi gleymt því. 

Nú, árið 2020 ritar Arnar Þór Jónsson merka grein um hina nýju sjálfstæðisbaráttu Íslendinga.  Greinin er að hluta endurómur af málflutningi Jóns Sigurðssonar og er vel ígrunduð og skýr og hana mætti gjarnan lesa upphátt við setningu Alþingis næstu árin.  Arnar Þór kemur víða við og um EES-samninginn segir hann m.a.

Með hliðsjón af öllu framanrituðu ber að beina sjónum íslensks almennings að þeirri alvarlegu stöðu sem uppi er, þ.e. að ytri mörk heimilaðs framsals íslensks ríkisvalds eru næsta óljós og að viðamikið framsal valdheimilda íslenska ríkisins til stofnana EES byggir á veikum stjórnskipulegum grunni sem íslenskri þjóð ber að hafa vakandi auga með. 

Og Arnar Þór hvetur þjóðina og fulltrúa hennar til að horfast í augu við vandamálin og velta fyrir sér valkostum í samskiptum við útönd, öðrum en EES-samningnum.

„Hverra lög eru þetta?“ Undirritaður, sem unnið hefur drengskaparheit að stjórnarskrá lýðveldisins Íslands nr. 33/1944, telur sér bæði rétt og skylt að bera þessa spurningu fram hér, jafnframt því að kalla eftir því að kjörnir embættismenn leiði upplýsta umræðu um þátttöku Íslands í EES-samstarfinu og aðra valkosti.

Það er svo sannarlega tímabært.

https://thjodmal.is/2020/11/23/sjalfstaedisbarattan-nyja/

 

 

Hvorki lýðræðlegt né heiðarlegt

Heimssýn hefur sent Alþingi eftirfarandi umsögn:

 

Umsögn um frumvarp til stjórnskipunarlaga um stjórnarskrá lýðveldisins Íslands,

lagt fram á 151. löggjafarþingi 2020-2021, þingskjal nr. 26.

 Fyrsti flutningsmaður: Þórhildur Sunna Ævarsdóttir.

 

Frumvarp það sem hér er lagt fram inniheldur ákvæði um framsal ríkisvalds til erlendra aðila.  Er þá einkum vísað til 113. greinar frumvarpsins, en hún er afar vond og skorum við á Alþingi að samþykkja þá grein ekki óbreytta. 

Ljóst er að 113. grein miðar fyrst og fremst að því að auðvelda inngöngu Íslands í Evrópusambandið, annað hvort með beinum hætti eða með valdaframsali í smáum skömmtum í gegnum EES-samninginn.  Hvort tveggja er ekki aðeins varasamt, heldur óásættanlegt.  Rök fyrir nauðsyn þess að setja í stjórnarskrá rúmar heimildir til að framselja vald úr landi eru að mestu óljós. Að því leyti sem þau er ljós, og vísa í samninga við erlenda aðila, verður ekki á þau fallist.  Stangist samningur á borð við EES-samninginn við núgildandi stjórnarskrá er rétt að leysa það með því að taka viðkomandi samning til endurskoðunar eða segja honum upp, ekki að opna stjórnarskrá fyrir valdaframsali sem óljóst er hvert leiðir og getur valdið miklu tjóni.    

Ákvæði frumvarpsins um framsal valds til útlanda er til komið með einkennilegum hætti.  Í undanfara starfs stjórnlagaráðs var ljóst að drjúgur meirihluti þjóðarinnar taldi, og telur enn, að standa beri vörð um fullveldi Íslands. Engu að síður var niðurstaða stjórnlagaráðs að liðka ætti verulega fyrir framsali fullveldis til Evrópusambandsins og er það tekið upp í frumvarpinu sem hér er lagt fram.  Hér er um að ræða stærsta einstaka atriði varðandi breytingar á stjórnarskrá Íslands, en engu að síður var látið hjá líða að spyrja sérstaklega í þjóðaratkvæðagreiðslunni sem haldin var 2012 hvort þjóðin teldi þörf á að auðvelda framsal fullveldisins.  Þess í stað var spurt um nokkur önnur atriði, sem öll eiga sameiginlegt að vera afturkræf, ólíkt framsali fullveldis sem getur tekið áratugi eða aldir að endurheimta, eins og sagan hefur sýnt.  Ákvæðum um framsal fullveldis er með öðrum orðum laumað með öðrum ákvæðum sem sérstaklega er haldið á lofti og kalla mætti söluvænleg.  Þar má nefna ákvæði um nýtingu náttúruauðlinda og arð af þeim og þjóðaratkvæðagreiðslur.  Það var gert árið 2012 og virðist vera ætlunin að gera núna líka.  Sú aðferð er hvorki lýðræðisleg né heiðarleg.

Í frumvarpinu sem hér um ræðir er víða gert ráð fyrir að aukinn meirihluta þurfi í atkvæðagreiðslum á Alþingi. Gert er ráð fyrir að breytingar á stjórnarskránni gangi ekki fram nema aukinn meirihluti Alþingis og aukinn meirihluti þjóðarinnar í almennri atkvæðagreiðslu samþykki breytingarnar.  Í öllum þeim tilvikum sem tilgreint er að aukinn meirihluta þurfi er um að ræða afturkræfar ákvarðanir eða ákvarðanir sem vart munu skipta sköpum fyrir Íslendinga.  Á hinn bóginn er ekki gert ráð fyrir auknum meirihluta í uppskrift frumvarpsins að inngöngu Íslands í Evrópusambandið í 113. grein. Þar er þó um að ræða ákvörðun sem mjög erfitt, ef ekki ómögulegt, er að draga til baka.  Ósamræmið er hér himinhrópandi, en væri auðvelt að leysa með því að bæta við 113. grein ákvæði um að ¾ hluta Alþingis og þjóðarinnar þyrfti til að samþykkja valdaframsal á borð við aðild að Evrópusambandinu, eða öðrum samningum sem þar gætu fallið undir.  Óháð því frumvarpi sem hér er lagt fram væri slík málsmeðferð eðlileg. 

Merki lögreglunnar

Í ljós hefur komið að lögregluþjónn bar á sér merki.  Merkin eru túlkuð með ýmsum hætti í ýmsum löndum og sumir gera það á þann veg að þau falla illa að hlutverki lögregluþjóna á Íslandi.  Niðurstaðan varð, eins og von var, að það væri best að lögreglan bæri ekki merki sem ekki tengdust hlutverki hennar með beinum hætti.   

Fyrir skömmu kom í ljós að Evrópusambandsfáni var kominn á lögreglubíl í Reykjavík.  Fá merki má túlka með fjölbreyttari hætti, og hætt er við að túlkun margra falli mjög illa að hlutverki lögreglunnar á Íslandi, þótt ekki sé á þann fáránleika minnst að íslenskir lögreglubílar aki um undir fána erlends ríkjasambands sem Ísland á enga aðild að. 

Er ekki einsýnt að dómsmálaráðherra þarf að láta skrapa burt þessi Evrópusambandsmerki á íslenskum lögreglubílum?

Skellt á Evrópusambandið

Þeim fjölgar, bæði á Íslandi og í Noregi sem hafa fengið nóg af því hversu Evrópusambandið hefur fært sig upp á skaftið í viðleitni sinni að ná völdum í Noregi og á Íslandi – í gegnum EES-samninginn.  Nú gera Norðmenn sig líklega til að spyrna við fótum.  Stórþingið afþakkaði að stimpla valdaframsal til Evrópusambandsins í járnbrautarmálum og ákvað að spyrja hæstarétt hvort ekki sé rétt að staldra við og senda gjörninginn aftur til Brussel. 

Kannski mun þetta síðar verða kallað upphafið að endalokum EES-samningsins.  

 

https://www.aftenposten.no/norge/politikk/i/PR9167/full-stopp-for-regjeringens-jernbaneforslag-flertallet-vil-sende-sake

Sannleikurinn um Brexit-samningana

Meintar samningaviðræður milli Evrópusambandsins og Breta hafa verið fréttaefni í nokkur ár, eða allt frá því Bretar kusu að yfirgefa sambandið 23. júní 2016. Hinn efnislegi ágreiningur hefur á köflum verið skrýtinn, þótt ekki sé fastar að orði kveðið. Þannig virðast landamæri Írlands og N-Írlands verða að vandamáli sem fáir skilja, en mun víst vera gríðarlega stórt.  Hvernig ætli fari þegar menn uppgötva hin 2366 km löngu galopnu landamæri milli Noregs og Evrópusambandsins?  Það mun þurfa þrautþjálfaðar samninganefndir til að takast á við þann spotta, svo ekki veitir Evrópusambandinu af að æfa sig á Írlandi.

 

Sannleikurinn er auðvitað sá að það er erfitt að ná landi þegar annar aðilinn hefur það sjálfstæða markmið að samningar verði erfiðir og að mótaðilinn skaðist sem mest. Það er kannski kjarni málsins, eins og fréttamaðurinn David Boati kemur að í lok þessarar fréttar.

 

https://www.svt.se/nyheter/utrikes/lista-tre-skal-till-strandade-brexitforhandlingar

ESB heimtar að lög og tilskipanir þess verði rétthærri og æðri íslenskum lögum og sjálfri stjórnarskrá lýðveldisins Íslands

Eftirlitsstofnun EFTA (ESA) hefur nú sent Íslandi lokaviðvörun vegna meints samningsbrots, sem stofnunin hefur haft til meðferðar sl. 8 ár. Þar er krafist að lög og tilskipanir frá ESB verði gerðar rétthærri og æðri íslenskum lögum í íslensku réttarfari.

Athyglisvert er að Sigríður Á. Andersen formaður utanríkismálanefndar og fyrrverandi dómsmálaráðherra telur það alveg skýrt að íslensk lög gildi framar erlendum lagagreinum í íslenskum rétti.

Hér er enn og aftur komið fram að EES-samningurinn er baneitraður og framkvæmd hans þverbrýtur stjórnarskrána og vegur að sjálfstæði Íslands. 

Fróðlegt verður að sjá hvernig og hverjir af íslenskum þingmönnum þora gegn þessum hótunum og valdbeitingum og standi vörð um sjálfstæði þjóðarinnar og stjórnarskrána sem þeir hafa svarið eið að.

Við skulum fylgjast vel með.

Ísland fær lokaviðvörun

Valdstjórnin sendir Íslendingum lokaviðvörun

 

Hið evrópska yfirvald sendir Íslendingum viðvörun.  Það verður sífellt skýrara að kominn er tími til að taka EES-samstarfið til rækilegrar endurskoðunar.  Hvernig væri til dæmis að stefna á frjáls viðskipti án þess að annar aðilinn lyti lögum hins?  

https://www.mbl.is/frettir/innlent/2020/10/05/island_faer_lokavidvorun/

Innan múra Evrópusambandsins - og EES

Friðrik Daníelsson fjallar í grein um óbeinar og tæknilegar viðskiptahindranir og vandamálin við EES.  Af einhverjum ástæðum er lítið um slíkt fjallað í fjölmiðlum á Íslandi.  Grein Friðriks minnir okkur á að farsælast er hverri þjóð að ráða sínum málum sjálf og gott er a rifja það upp öðru hvoru.   

 

Friðrik segir m.a.:

Ísland er að lokast meir og meir inni í viðskiptamúravirki ESB. Ísland er með fríverslunarsamninga við mörg lönd og þar á meðal ESB samkvæmt eldri samningi en EES. Sá samningur er enn í fullu gildi þó farið sé með það sem leyndarmál. Og Ísland er einnig með viðskiptasamninga við mörg lönd bæði á eigin vegum og með EFTA. Þeir fríverslunarsamningar koma að vísu ekki að fullu gagni meðan EES-höftin gilda hér. Viðskipti við gömlu stóru viðskiptalöndin verður væntanlega auðvelt að endurlífga þegar höft ESB verða afnumin. EES er í vaxnadi mæli að einangra Ísland frá alþjóðaviðskiptum.

https://www.frjalstland.is/2019/07/10/ees-samningurinn-er-ad-einangra-island/

 

Samansúrrað hagsmunaveldi stórauðvalds og skriffinna

Bjarni Jónsson nær, sem fyrr, góðu flugi:

"Hrakfallasaga evrusamstarfsins er dæmalaus, og meðferðin á Grikkjum fyrir tæplega áratug var forkastanleg, þar sem þeim var fórnað á altari peningaveldis í ESB.  Þýzkir og franskir bankar, lánadrottnar Grikklands, voru skornir úr snörunni og lengt í hengingaról Grikkja.  Evrópusambandið er ekki góðgerðarstofnun, sem hleypur undir bagga með aðildarríkjunum, þegar á bjátar.  Evrópusambandið er samansúrrað hagsmunaveldi evrópsks stórauðvalds og búrókrata í Brüssel, sem maka krókinn með risasporslum og skattafríðindum. "

 

https://bjarnijonsson.blog.is/blog/bjarnijonsson/entry/2253021/

 

 

 

Ný og breytt stjórnarskrá

Öðru hverju kemur upp umræða um stjórnarskrá Íslands og oftar en ekki er umræðan tengd gjaldtöku í sjávarútvegi.

Það gleymist stundum að núverandi stjórnkerfi og skattlagning fiskveiða er verk Alþingis og Alþingi getur breytt hvoru tveggja að vild.  Ekki þarf stjórnarskrárbeytingu til þess. 

Við stjórnarskrárbreytingar þarf að gæta þess vandlega að hvergi verði unnt að sækja að fullveldi landins.  Verði opnað fyrir slíka aðför er hætt við valdheimildir í tengslum við auðlindir landsins færist í enn ríkara mæli til útlanda, en nú er.  Þá fyrst gæti orðið snúið að breyta nokkrum sköpuðum hlut í stjórnun og skattlagningu fiskveiða, þjóðinni til gagns.